40 YIL SONRA GERİ GELEN DOSYA

40 YIL SONRA GERİ GELEN DOSYA
 
Dün akşam Konya Aydınlar Ocağı tarafından düzenlenen bir toplantıda merhum Seyit Küçükbezirci anıldı.
 
Konya Aydınlar Ocağı da olmasa… yani diyorum ki Konya… yok, vazgeçtim sana bir şey demiyorum!
 
Seyit abiyi tanıdığımı sanıyormuşum; Avukat Fatma Şeref Polat öyle bir Seyit Küçükbezirci anlattı ki, bir ara sanki hiç tanımamışım gibi geldi. Dr. Mustafa Güçlü’nün şahsında Konya Aydınlar Ocağı’nı ve Fatma Şeref Polat’ı kutluyorum…
 
Kim bilir belki bir günde bir başka formatta bendeniz anlatırım Seyit abiyi…
 
Seyit abinin dilinde bir Konya oturakları dosyası vardı; sürekli yayınlayacağını söylerdi ama ne hikmetse hiç ortaya çıkmazdı. Bendenizin Konya oturakları kitabı yayımlandığı zaman da çok sevinmiş hatta bazı bölümlerdeki bilgileri ilk defa duyduğunu söyleyerek beni tebrik etmişti.
 
Merhum Yalçın Dikilitaş’la da çok konuşmuştuk; Seyit abinin oturaklarla ilgili kitabını… ve ortaya çıkmamasının nedeni olarak da “galiba böyle bir çalışma yok” diyerek ileri bile gitmiştik…
 
Meğerse neden; kitabın dosyasının kaybolmasıymış… İlahi Seyit abi…
 
Uzun yıllar sonra konuyu unutmuşken; ünlü folklorcu merhum İhsan Hınçer'in arşivini tasnif eden İTÜ Doç. Dr. sevgili dostum Süleyman Şenel’in önce telefonla fotoğraflarını paylaşması sonrasında da dosyanın kargoyla elime geçmesiyle yeniden hatırlamıştık…
 
Merhum öylesine sevinmişti ki… tabii bu duyguyu eser üreten insanlar anlayabilir. Şehrin tapusunu verseydik bu kadar sevinmezdi; tam kırk yıl sonra kayıp dosyası geri gelmişti. Anlattığına göre dosyayı İstanbul’a yollamış basılması için ama o gün bugün ortadan kaybolmuş, sırra kadem basmış…
 
Seyit abi, daktiloyla yazılmış sayfaları dijitale aktartacağını ve bir nüshasını bana vereceğini söylemişti ama bana ulaşmadı, bir nüshasını Konya Bölge Yazma Eserler Kütüphanesi’ne vermiş ve orada gün ışığına çıkmayı bekliyor. Roman tadında Konya oturaklarını anlatan bu kitabın basılması için sponsor bulunabilirse ve ailesi de izin verirse yayıma hazırlamaya talibim.

 
Sevincini anlatan bir video çekmeyi de ihmal etmemiştik ki iyi ki de etmemişiz… Dosyanın son sayfasında Seyit abi şöyle söylüyor;
 
Kapkaranlık sokaklarda kısık bir ışık,
Ağırdan bir zil sesi; saz sesi oturak var demek…
Bir silah; bir silah sesi, baskın var demek…
Susan kadın, eve gelmeyen erkek,
kan ve kadın oturak âlemi demek…
 
TAHİR SAKMAN

 

 

 

UNUTMADIK SEYİT ABİ!

 

UNUTMADIK SEYİT ABİ!
 
Onunla ilk tanışıklığım folklor üzerine yazdığı yazılarla oldu. Üslubu çok ilgimi çekmiş ayrıca bana ilerde yazacağım makaleler için de yol gösterici olmuştu.
 
Uzun yıllar birlikte çok şey paylaştık, aynı dilde konuştuğumuzdan olsa gerek çok sağlam bir abi kardeş ilişkisi oldu hep. Bazen ayrı kalsak da o benim için hep Siyit abiydi ben onun için hep Deli Tahir’dim…
 
Ne zaman “Akdeniz” yangınlarına düşse beni arar “Deli Tahir orada mı” diye sorardı. Saatler süren telefon konuşmaları, içimizdeki yangınları söndürmeye yetmezdi. Benim için şehrin iki milyona dayanan nüfusunun çok bir anlamı yoktu; çünkü konuşabildiğim insanlar iki elin parmaklarını geçmiyordu… Seyit abiden sonra onu çok aradım. Hâlâ çok arıyorum. Konuşabildiğim insanların en başında o vardı…

 
Bir dönem Yeni Gazete’de merhum Yalçın Dikilitaş ağabeyimizin yönetiminde Yeni Gazete’de birlikte yazmıştık. Telefon konuşmalarımızda bana bir cümle verir ve “Tahir altını doldur…” derdi Seyit abi… “Kırmızı Yazılar” yazı serisi bundan doğmuştu ve ileride kitaplarımdan biri olacaktı. Aslında kırmızı demek az gelirdi ateş yazılarıydı onlar…
 
Konya oturaklarıyla ilgili bir roman çalışması olduğunu hep söylerdi ama bir türlü o çalışmayı görmek kısmet olmamıştı ki… Kitabın daktilo edilmiş sayfaları, Sadi Yaver Ataman’ın arşivi dostum Süleyman Şenel tarafından tasnif edilirken çıkmıştı. Daktilo sayfalarını Seyit abiye götürdüğüm zaman inanılmaz sevinmişti.

Seyit abi de kendi geleceğimi de gördüm; şehrin vurdumduymaz, vefasız hâli elbette bizi çok üzüyor, bırakıp gittiği dernek bile bir anma toplantısını yapmıyor…   
 
O bizim değerimizdi… Konya unutsa; yazıları, araştırmaları hep hatırlatacak…
 
Bir de dostların Seyit abi, seni hiç unutmadı, unutmayacak…
 
TAHİR SAKMAN
 
 

DUVAR KONUŞUR

 

DUVAR KONUŞUR
 
Duvar konuşur, bilir misiniz? Hem de öyle bir konuşur ki… belki de doktora gitmenin vaktidir…
 
Gençliğimde… laf aramızda hâlâ gencim.  Sarıyakup’taki bağ evimizde, odamın duvarları Hey dergisinin ek olarak verdiği posterlerle doluydu. Erkin Koray, Beatles, Alice Cooper, Rolling Stones ve daha niceleri. Babam kızsa da çok belli etmez, beni kendi halime bırakırdı. O kerpiç duvarlar daha sonraları, hayatımda dini düşüncelerin egemen olduğu bir döneme de şahitlik edecekti… “Etmese miydi” diye düşünmeden edemem ama etmeseydi nasıl öğrenebilirdim ki?
 
Yeni ev yeni yaşantı ve yeni oda ama anılar eski… Uzun yıllar sonra kendime bir çalışma odası yapmanın sevinci mi yoksa hüznü mü desem bilemedim… Duvarın konuştuğu nokta da tam burası:
 
Nereden baksam bir tarafı tarih, bir tarafı hasret… Üstte rahmetli babaannem Vesile Sakman; sanki fotoğraftan çıkıp, Söyle derler söylemeye mecal yok/ Yapış derler yapışacak bir dal yok/ Eller libas giymiş sorgu sual yok/ Bize Şam hırkasını yasak ettiler/ diyecek gibi delici ama sevgi dolu bakışlarla süzüyor beni. Sanki biraz daha baksam “Memedim Memedim, kuzu gibi meledim” diyecek gibi…

 
Hemen altında babam Mazhar Sakman’ın tarih öncesinden gelen fotoğrafı… Fotoğrafın arabı yani negatifi camın üzerindeydi, oradan büyüttürmüştük. Babam, İzmir Muallim Mektebi’nde talebeyken çektirmiş. Fotoğraf değil portre, karakterini ortaya koymuş babamın. Yanında bendeniz olanca serseriliğimle şakaklarıma kır düşmesinin sevinci gibi gülümsemişim… Fotoğrafı şair dostum Avukat Sait Akdağ çekmişti, Rampalı günlerimde…
 
Bir altta, uzun yıllar sonra içindeki ressamı uyandıran kız kardeşim Ressam Vesile’nin çizgileriyle bendeniz… 2000’li yıllardaki şiir dinletilerimden esinlenmiş. Yanlarında şiir dinletilerimden iki tanesinin afişi; sağdaki ilk dinletim “Adımı Sakla Yüreğinde”, soldaki “Bekletme Yalnızlığımı” isimlerini taşıyor… Adımız unutuldu belki ama yalnızlığım hâlâ bekliyor.
 
Aşağıda torunlarım ve ben… karede olmayan bir torun daha var… geleceğimiz, sesimiz, soluğumuz… umarım; dedelerini, torunlarına anlatırlar…
 
Ortada ailemize yeni katılan bir guguklu saat… ötüp duruyor çok geveze, zamanın geldi der gibi… sorduk mu?
 
Sağ başta, babaannemin zarif el işlemesi, göz nuruyla Ziya Paşa bağırıyor: Âlimin her bir kelamı lal’ü mercan incidir/ Cahil ile sohbet etme akıbet can incitir… Duyabildiniz mi? 

Hemen altında dostum Süleyman Şenel’in babamdan türkü derlerken çektiği bir fotoğraf. Tam bir Mazhar Sakman fotoğrafı.

 
Öbür tarafta en başta benim curam asılı, merhum Şemsi Yastıman hediye etmişti. Yanındaki bağlama ise Yılmaz İpek’in hediyesi… Bir dönem çalmıştım… Meydan saz, ceviz oyma babama ait, onu da Şemsi Yastıman; Ankara’da 1984 yılında, Kaynaktan Radyoya Televizyona Türk Halk Müziği konserlerinin ilkinde Konya’dan Mazhar Sakman, Urfa’dan Mahmut Güzelgöz ve Kırşehir’den Muharrem Ertaş katılmıştı ki konser sonrası hediye etmişti.

 
Duvara yaslanmış yorgun bir asa; Musa’nın olabilir mi? Bir Bektaşi çubuğu ona eşlik ediyor; duman dolu günlerin hayaliyle…
 
Alt köşede yine babamın gazinolarda fasıl açtığı dönemlerde çaldığı cümbüş tambur… yayıyla sarmaş dolaş, mahzun… haklı, onu da yukarı bir yerlere asmalıyım. Yerde bir kitap seti; ağırlığı nedeniyle kütüphaneme koyamadım, kitabın kâğıdı mı ağır yoksa içeriği mi? Elbette içeriğidir ama bu kadar da kalın kuşe kâğıdına basmak zorunlu muydu?

Sonra benim Bengal kaplanı ile fotoğrafım… Hangimiz daha tehlikeli? Ve fil safarisi…şimdi üzgünüm; hayvanın sırtına bindiğim için… özür dilerim sevgili filcik; umarım verdiğim muzlar nedeniyle beni affetmişindir…

 
Sonra bir tütsü… ömrümüzü tütsüler gibi ve mumlar, mumlar, mumlar…
 
Ömrüm mum gibi erimiş… mum dibine… karanlık mıyım?
 
Ey duvar sen bari söyleme, karanlık geceleri nasıl sevgiyle aydınlattığımı, şiirlerimden demet yapıp gözyaşlarımla suladığımı… sus, duvar sus! Sen bari söyleme!
 
Sabaha kaç var şimdi… Duvar, duvara karşı… duvar Tahir’e karşı…
 
Duvar konuşuyor hem de bağıra bağıra… Hey, doktor neredesin! Bakırköy’e son gemi kaçta kalkıyor?
 
TAHİR SAKMAN  
 

 

AŞÇI DEDE MUTFAK KÜLTÜRÜ GÜNLERİ'NDEN

AŞÇI DEDE MUTFAK KÜLTÜRÜ GÜNLERİ'NDEN

 6 yıl önce... nasıl da savrulmuşuz zamana...

Meram Belediyesi Konevi Kültür Merkezi Sanat Yönetmeni olduğum günlerden önemli bir hatıra.

Lokmanın karın doyurmak için değil ibadet ve taat için kuvvet kazanmanın gereği yenildiği Mevlevî yaşam biçimini hassaten Mevlevî matbah (mutfak) kültürünü ön plana çıkarmaya çalışmıştık...

Yaptığımız o etkinlikler devam ettirilebilseydi farklı pencereler açılabilecekti...

TAHİR SAKMAN

MATBAH KÜLTÜRÜ CANLANDIRMALARI VİDEO LİNKİ

Video linki:

https://www.facebook.com/595832267/videos/10156091152057268/

KİTAPSIZ EVLERDE YAŞAYAMAM

 

KİTAPSIZ EVLERDE YAŞAYAMAM
 
Hiç düşündünüz mü acaba, ömrümüz kaç yıl?
 
Ömrümüz derken yaşadığımız yılları kastetmiyorum, yaşamadığımız yılları da… Bedenimizi bıraktıktan sonrası… kaç yıl?
 
Şimdi ben, sizler de öylesiniz sanırım; dedenizi, ninenizi çok iyi anlatırsınız… peki ya dedenizin, ninenizin dedesini, ninesini? En çok kulaktan dolma bilgilerle birkaç cümle kurarsınız o kadar, sonrası yoktur…
 
Babamı, ninemi anlatırım… babamın babasını, ninenim annesini iki cümle, öncesi yok… belki sadece birkaç isim o kadar…
 
Ömrümüz yaşamlarımızla sınırlı…
 
Ben öldükten sonra kızlarım, torunlarım anlatır… kitaplarımı karıştırırlar belki birkaç şiirimi okurlar… sonra kitaplarım da bir gün tarih olur; sayfaları zamanın rüzgârına yenik düşer ve bir sonbahar günü yere düşen yaprak gibi zamanın dehlizlerine savrulurlar…
 
Karacaoğlan’ın dediği gibi “yaşamamışa dönersin…”
 
Sahi yaşadık mı hiç?
 
Ben çok yaşadım, daha da çok yaşamaya niyetim var… ama benden sonra kitaplarımın insafına kalıyor yaşamam…
 
Evlerden kitaplar çekilirken… kitapsız evlerde yaşayamam:

Ölüm, bu olsa gerek...
 
TAHİR SAKMAN

 
 

GARİP GÜNEŞLER

GARİP GÜNEŞLER
 
yeni bir güneş doğar şehre
yeni güne yeni umutlara
ışık düşer belki
gariplerin üstüne

/bana gelin bir gece

güneşli bahçeler ısmarlarım/
 
TAHİR SAKMAN

 

HİÇBİR YAĞMUR

 

/hiçbir yağmur ıslatmaz beni
 yüreğimdeki yaşlar kadar/
 
-meğer seni ne çok sevmişim-
 
TAHİR SAKMAN
(‘yanlış bir zamandı sevda’ isimli  şiirden)
  
 

KARSANBALIK HAYATLAR

 

KARSANBALIK HAYATLAR
 
En son evi değiştirdiğimizden bu yana 38 yıl geçmiş…
 
O zaman da çok sevinmemiştim hatta önceleri pişman bile olmuştum ama zamanla alışmıştım; yeni çevre, yeni insanlar… Aslında yeni de değildi; çocukluğumun bir bölümünün geçtiği Zindankale’ye geri dönmüştük.  Ne bağ kalmıştı Zindankale’de ne bağban; çocukluğumun büyülü hatıralarını aramış sonra vazgeçmiş günlük telaşelere dalmıştım. Belki de o yüzden farkında olamamışım 38 yılın…
 
Dün gibiydi…
 
Çocukluğumun Dede Bahçesi’nin, Zindankale’nin ismi bile kalmadı şimdilerde. Bahçelerimizdeki Yonis eriğinin, kayısıların hele hele kavakların rüzgâra kanıp söylediği şarkılar eski bir masalın hayaline döndü…
 
Dede Bahçesi önce Fuar oldu sonra Kültür Park…şimdilerde Sultan Ahmet Meydanı gibi, her milletten insan burada… Şehrin gürültüsü bile yabancılaştı… şehir; kendine yabancılaşırken kozmopolit bir yaşantının ayak izlerini daha yakından hisseder oldu…
 
Vakit tamamdı… Abbas olmayınca “Haydi Tahir” deyip düştük yollara; yeni bir ev yeni heyecanlar mı getirir yoksa… “Tahir, bilemeyeceğin soruları kendine sorma” diyor içimdeki Tahir… Deli Tahir’se; Seyit abiyle çoktan göçtü…  
 
Babaannem, babam, halam, annem… atılmaya kıyılamamış anılarıyla saklanmış eşyalar… kitaplar… karsanbalıklar…
 
Şimdi gençler karsanbalığı da bilmezler… Gönlüm olursa bir gün karsanbalığın ne olduğunu hatta bizim evdeki… hayatımızdaki… hatta ve hatta sizin hayatınızdaki karsanbalıkları da yazarım, vallaha!
 
Ne zormuş meğer… hazırlanmak, taşınmak…
 
Yeni yeni yerleşmeye çalışıyorum… Bugün bilgisayarı kurdum ve ilk yazım…
 
Zindankale’ye veda etsem de çok uzağa gidemedim; Şefikcan’dayım…
 
Öncesinde de sonrasında da hep candayım… canlarla hep candayım…
 
Bekleriz efendim, çaylar şirketten…
 
TAHİR SAKMAN
 

 

ETLİ EKMEK

Etli ekmek hamuru 11 TL olmuş... Bir etli ekmeğin fiyatı ise 140 TL olmuş...

Eh artık Gonyalılar, az yiyin gari... 

Bu şiiri, etli ekmek yiyebildiğimiz mutlu günlerimizde söylemiştim...

ETLİ EKMEK

Canım çekti yine bugün
Aklım aldın etli ekmek
Fırınlarda sıra mı var
Nerde kaldın etli ekmek

Kaburgadan etin kardım
Domatesle biber sardım
Azıcık da soğan yardım
Sanki baldın etli ekmek

Zırh altında sildim seni
Okşayarak dildim seni
Benden önce bildim seni
Aşka geldin etli ekmek

Mayalanıp dinlendin mi
Şu Konya’da ünlendin mi
Koltuklarda inledin mi
Yerken güldün etli ekmek

İlla bir buçuk olmalı
Yanına ayran dolmalı
Nazikçe elle bölmeli
Hep hayaldin etli ekmek

Küreklere verdim seni
Ateşlere sardım seni
Gazeteye serdim seni
Düne daldın etli ekmek

Yalan oldu her şey yalan
Bir rüyadır şimdi olan
İhtişamlı dünden kalan
Bir masaldın etli ekmek

Sanmayınız cefalıyım
Yiyenlere vefalıyım
Etli ekmek kafalıyım
Şimdi bildin etli ekmek

TAHİR SAKMAN
 

MİNNETTARIZ ATA’M

MİNNETTARIZ ATA’M
 
Neler oluyor Konya’da neler…
 
Önce Cumhuriyet Bayramı’ndaki derin coşku sonra 10 Kasım’da Atatürk’ü anmak için Anıt Alanı’nı dolduran şehrime ben sevinmeyeyim de kimler sevinsin?
 
Uzun yıllardır görmemiştim böylesine kalabalık bir 10 Kasım’ı… Yüreklerimizdeki hazan gözlerimize inmemek için direnirken, Yüce Atatürk’e minnet duygularımızı bir kez daha yineledik…
 
Alandaki hüzün öylesine yoğundu ki bir hemşehrimiz dayanamadı patladı: “Ata’m, sana dil uzatanın dilini…”

 
Anıt Alanı’na çıkan bütün yollar trafiğe kapatılmış, şehir sessizliğe bürünmüştü. Garip bir hüzün vardı, için için kaynayan… Ata’sız geçen bunca yıla rağmen ilkeleriyle yaşayan bir halkın sanki özür diler gibi, sanki gizli bir sadakat yemini edermiş gibi, üzgün ama kararlı bir halkın vakarlı bir duruşuydu; Ata’sının manevi huzurunda…
 
Dünyada hiçbir lider ölümünden 85 yıl sonra halkı tarafından böylesine hüzünle anılmamıştır…
 
İstiklal Marşı’mız okunurken gözlerdeki yaşlar serbest kalmıştı…
 
Ata’m sana bir kez daha sonsuz sayıda minnettarız. İlkelerini yaşatmak boynumuzun borcudur…
 
TAHİR SAKMAN
 

VARLIĞIMIZ VARLIĞINA ARMAĞAN OLSUN

 

VARLIĞIMIZ VARLIĞINA ARMAĞAN OLSUN
 
Biliyoruz Ata’m; sen olmasaydın biz olmazdık…
 
Olurduk belki: Ege’de Yunan bayrağı, Akdeniz’de, İç Anadolu’da İtalyan, Güneydoğu’da Fransız, Karadeniz’de Pontus, Doğu Anadolu’da Ermeni, Rus, İstanbul'da, Marmara'da İngiliz bayrağı altında…
 
Konya’dan İzmir’e gitmek için İtalyan’dan ve Yunan’dan vize almamız gerekecekti… Camilerinde böyle gürül gürül ezan okunamayacaktı, devletin olmadığı için cuma namazı da kılamayacaktınız…
 
Ankara, Kastamonu çevresine sıkışmış, uydu bir halifenin, padişahın kulları olarak yaşayacaktık. Kadınlar, günümüzdeki gibi asla hayatın her safhasında erkeklerle eşit haklara sahip olamayacaklar, dünyadan bihaber; koca baskısı, çevre baskısı altında cinsel bir biblo gibi görülecek, çocuk doğurmaktan başka… dilim varmıyor bunları söylemeye…
 
Sen olmasaydın biz olmazdık Ata’m…
 
Devlete, şanlı ırkımızın adını veremezdik; ümmet yutturmacası altında Arap emperyalizminin boyunduruğu altında… saçma sapan şeyhlerin peşinde; kimliğimizi, şahsiyetimizi, dilimizi çoktan yitirmiş olurduk…
 
Meclisimiz asla olmazdı, al bayrağımız göklerde özgürce dalgalanamazdı…
 
Daha ne olsun Ata’m… ne teknolojimiz ne ekonomimiz ne de dünyaya kafa tutan özgürlük tutkumuz olurdu.
 
Manevi huzurunda saygıyla seni anmak, her Türk’ün sana olan borcun bir minnet ifadesidir. Dünya senin gibi bir dâhiyi, senin gibi savaş karşıtı bir askeri, senin gibi ömrünü milletine adayan, öngörüsü yüksek bir insanı asla görmedi ve göremeyecek de…
 
Varlığımız, varlığına armağan olsun…
 
TAHİR SAKMAN
 

CHP’NİN YOLU

 

CHP’NİN YOLU
 
CHP’nin yolu Atatürk’ün yoludur…daha doğrusu CHP’nin yolu, yeniden Atatürk’ün yolu olmalıdır.
 
“Kuvayı Milliye” ruhunu kaybetmeden, Atatürk’ün mirasına sahip çıkmalıdır; CHP için başka bir yol yoktur. Zaman; Atatürk devrimlerinin yaşaması ve devamı için tüm kadrolarını seferber edip etkili muhalefet etme zamanıdır.
 
Cumhuriyetimizin yüzüncü yılında Atatürk’ü ve devrimlerini halka özellikle gençlere anlatmak için yurt çapında seri konferanslar düzenlemeli, devrimlerin nedenlerini açık bir şekilde yeniden anlatmalıdır.
 
Atatürk’süz yılların bize getirdiği sapmalar, dönemin şartlarını anlatmaya engel olmamalı bilakis daha çok çalışılmalıdır. Atatürk’ün kulaktan dolma bilgilerle ve yalanlarla yanlış anlaşılmasının önüne geçmelidir.
 
Gençlerimiz ne yazık ki Kuvayı Milliye ruhunu, Atatürk’ü ve devrimlerini yeterince bilmemektedir. Bazı mihrakların da etkisinde kalarak olumsuz düşüncelere sahip olmaktadırlar. Bunu önlemenin yolu önce Atatürk’ü ve o dönemin şartlarını anlatmaktan geçmektedir.
 
İngiliz zıhlısıyla ülkeden kaçanların… Sakarya Meydan Muharebesi... Türk’ün ölüm kalım savaşı sürerken, gerdeğe girenleri millete iyi anlatmalıyız. Saltanatı süresince mevcut topraklarımızın iki mislinden fazlasını kaybedenleri, "duyunu umumiye" belasını başımıza musallat edenleri millete iyi anlatmalıyız… Bunları iyi anlatmalıyız ki Atatürk’ün ve devrimlerinin kıymeti bilinsin.

CHP; bir partinin ötesinde olduğunu, devlet kuran bir parti olduğunu yeniden hatırlamalı ona göre muhalefet yapmalıdır. Bünyesinde Atatürk’ü ve devrimlerini özümsememiş kişilere yer vermemelidir. 
 
Korkak, sessiz politikalar; yerini ne dediğini ne istediğini bilen, halka tercüman olan politikalara bırakmalıdır.  
 
CHP, Atatürk’ü anlamayı ve anlatmayı başarabilirse ki başarmak zorundadır; sadece CHP değil tüm insanımız Atatürk’ü iyi anlarsa mevcut şartları da doğru analiz etmeyi başaracaktır.
 
CHP, Atatürk’ü anlattığı oranda ve devlet kuran felsefesine döndüğünde; ülkemizin yeniden şahlanışına hep birlikte şahit olmamamız için bir sebep yoktur…
 
TAHİR SAKMAN

 

 

 

SARHOŞ DEFTERİ

 

SARHOŞ DEFTERİ
 
Eskiler "bilmiyorsan bu ..., git mektebinde oku" derlerdi...
 
Konya'da Oksfort vardı da okumadık mı abi? Tek bildiğimiz yıldız yangını gecelerde sabah aramaktı... en iyi bildiğimiz iş buydu; ayazın kuytularına sokulup naylon gömleğimizin dört düğmesini açıp bağrımızı kara vermekti...
 
Aradığımız sabah değilmiş meğer ...
 
Ağlarken sular fark ettiğimiz:
 
Bütün geceler gün batımına çıkarmış oysa...
 
Dede Bahçesi şahidimiz; o benden sarhoş... dünya dersen vallahi de dönüyor, billahi de...
 
Gazze'de çocuklar... susun dünyalılar susun... uyandırmayın rahat ölsünler...
 
TAHİR SAKMAN

HANÇER

 

 

HANÇER
 
Biz seni Gandi Kemal olarak hatırlayacağız…
 
Adalet yürüyüşünde… sevgiyle muhalefet yapmaya çalıştığınla ve cebinden ödediğin yığınla tazminatlarla…
 
Bazen maksadını aşsa da hep iyi niyetliydin ama iyi niyetin siyasette yetmediğini birlikte gördük.
 
Bunca seçim kaybetmene rağmen… hele son seçimlerde ben bile adaylığımı koysam… yani diyorum ki kitlelerin enflasyonla boğuştuğu, emeklilerin özellikle ezildiği, suyunun çıktığı bir dönemde seçim kazamamanın hesabı elbette sizden sorulacaktı…
 
Seçimlerin ertesi günü bekledim çıkıp “sorumlu benim” deyip istifa etmeni… kurultayda aday olmamanı, çekilmeni…
 
Her neyse sana teşekkür etmeli miyiz bilmiyorum; bizi bunca yıldır aynı insanlara mecbur ettiğin için…
 
Ama Gandi Kemal olarak ayrı bir yerin hep olacak, bir de her eyleminin iktidarı güçlendirdiğini hiç unutmayacağız…
 
Bir şey daha var; Kemalist oyların sağ partilere vekil olarak dönmesini… hele katışıksız, sorgusuz sualsiz Atatürkçü vekilimiz Hüsnü Bozkurt’un yerine malum şahsı vekil seçtirmeni…
 
Hançerlenen aslında bizdik… Hançeri yedikçe bağrımızı biraz daha açtık…
 
TAHİR SAKMAN

 

RAKI VE ADAM

 

RAKI VE ADAM

Dolabında rakı olmalı bir adamın
Hani şöyle efkarlısından buzlu
Yanında kavun beyaz peynir
Bir de şalgam gönül acısından

Gramofonda Müzeyyen Senar
"Kürt Ali" dedikçe maziye gitmeli
Karlı dağlardan su içer gibi
Rakıyla kederleri içmeli

Taş plakta Safiye Ayla
Kadehlerler dolusu "Yanık Ömer"
Ata'm gelmeli aklıma sonra babam
Birer yudum da onlar için
Gözlerim dolmalı

Ama rakı içmek için
Önce adam olmalı

TAHİR SAKMAN

CUMHURİYET

CUMHURİYET
 
Bir fotoğrafın ötesindedir bu kare… Cumhuriyet kazanımlarını halkın özümsediğini, sahip çıktığını dahası minik omuzların üstündeki al bayrağımızın emin ellerde geleceğe inançla yükseleceğinin teminatıdır.
 
Hiç kimse boş hayallere kapılmasın; Türkiye Cumhuriyeti Atatürk ilkeleri ışığında gelecek yüzyıllara kararlı adımlarla yürümeye devam edecektir…
 
YAŞASIN CUMHURİYET!
 
TAHİR SAKMAN

CUMHURİYET
 
"Cumhuriyet, adam olmaktır."
-Gazi Mareşal Mustafa Kemal Atatürk-
 
Yeniden var eden bizi
Özümüzdür Cumhuriyet
Kıyamete dek sürecek
Sözümüzdür Cumhuriyet
 
Feda olup canlar seren
Yurttaşlığı bize veren
Yarınları dünden gören
Gözümüzdür Cumhuriyet
 
Düşmanları yurttan kovan
Atatürk'ten bir armağan
Alnımıza hep yazılan
Yazımızdır Cumhuriyet
 
Cehalettir millete yük
Akıldan yok başka büyük
Bilim sanat akla dönük
Yüzümüzdür Cumhuriyet
 
Tetiktedir Türkler her an
Özgürlüktür bizi saran
Asırlara damga vuran
İzimizdir Cumhuriyet
 
TAHİR SAKMAN

 

CUMHURİYET BAYRAMI / SEVİNCİ / KIVANCI NOTLARI

 

CUMHURİYET BAYRAMI / SEVİNCİ / KIVANCI NOTLARI
 

·     Cumhuriyet Bayramı resmî törenlerine halkın ilgisi oldukça yoğundu. Yaklaşık 1,5 saat süren programa “Selçuk Üniversitesi Halk Oyunları ekibi damgasını vurdu” desek yeridir; ancak halk oyunlarını protokol harici izlemek oldukça zordu. Protokol tribünlerini saran basın, koruma vs. ordusu halkın görüşünü kapattı. Askerlerin resmi geçidi oldukça kısaydı. Meslek kuruluşlarından hiç katılım olmaması da ayrıca dikkat çekti.

·     Buna rağmen halkın coşkusu hissediliyordu; gençlerin, çocukların ve özellikle kırmızı beyaz giysileriyle Konyalı kadınların katılımının yoğun olması, akşam yapılacak fener alayının habercisi gibiydi.

·     Zafer gün boyu kalabalıktı; Konyalının Cumhuriyet Bayramı heyecanı şehrin taşını, toprağını sarmıştı. İnsanlar şen şakrak, ellerinde bayraklarla sessiz bir tepki ortaya koyar gibiydiler.

·     Kültür Park, İzmir Marşı’yla inlerken, Konya uzun süredir görmediği böyle bir heyecana tanık olmanın sevincini yaşıyordu. Mehter Konseri ilgi görmesine rağmen Cumhuriyet sevincini yansıtmaktan uzak bir repertuvarla sahne aldı. Halkın sevincine ve coşkusuna ortak olamadılar.

·     Saat 17.00’de Kılıçarslan Meydanı’nda başlayan CHP’nin yürüyüşü de belki ilk defa böyle kalabalıktı. Binlerce Konyalı marşlar eşliğinde yürürken aslında CHP’ye de ince bir mesaj veriyorlardı; nerede toplanılması gerektiğini göstermişti onlara Konya…

·     Konya Valiliği tarafından düzenlenen fener alayı ise kelimenin tam anlamıyla müthişti. “Eski bayramlar” falan demeyeceğim çünkü alandaki kalabalığın coşkusu, günümüzde Cumhuriyete yapılan saldırılara karşı da bir tokat niteliği taşıyordu. Hayatım boyunca ilk defa Konya’yı böyle bir kalabalıkla Cumhuriyet Bayramı kutlarken görüyordum. Cumhuriyetimizin 50. ve 75. yılı kutlamalarını da görmüştüm ama bu heyecan başka bir anlam taşıyordu.

·     Alanda hiçbir plan, program olmamasına rağmen Konya, kendi organizasyonunu kendisi yaparak, sloganlarla yürürken, her kesimden insanın tek bir amaç uğruna yürümesi gözlerin yaşarmasına da neden oluyordu.

·     Kortejin bir ucu Zafer’i çoktan geçmişken sonunun hâlâ Kılıçarslan Meydanı’nda olması katılımın yoğunluğu hakkında bir fikir verir sanırım. Aslında çok da şaşırmamak gerekir ki Konya’nın Millî Mücadele’de en çok şehit veren illerin başında gelmesi, Atatürk’ün en çok ziyaret ettiği şehirlerden biri olması, Atatürk’ün kendisine bu şehirden manevi baba seçmesi, Batı Cephesi Karargâhını Akşehir’e kurarak sırtını Konya’ya dayaması, bu şehre olan güvenini ortaya koyarken, Atatürk’ün atalarının yıllar önce bu topraklardan göç ettiği Kızıl Hafızlar ismiyle bilindiği unutulmamalıdır. Selanik’teki lakapları da Konyarlar yani Konyalılardır.

·     Gençler kendi aralarında organize olarak İstiklal Marşı başta olmak üzere çeşitli marşlar eşliğinde yürürken “Türkiye laiktir laik kalacak, “Mustafa Kemal’in askerleriyiz”, “Türk’üz, Türkçüyüz, Atatürkçüyüz”, “Türkiye Türk’tür, Türk kalacak”, “Ne mutlu Türk’üm diyene”, "Ata’m sana minnettarız” sloganları atarak heyecanlarını dosta düşmana duyurdular.

·     Cumhuriyet kutlamalarına mesafeli duranlara karşı belki de tepkiydi dünkü kalabalık. Dünyada eşi benzeri görülmemiş bir varoluş mücadelesi veren bir halkın kanıyla, canıyla kazandığı Cumhuriyetin 100. yılına sahip çıkmasıydı. Sessiz halk ilk defa meydanlara inerken, Konya uzun yıllar unutamayacağı coşku dolu bir kutlama yaşadı.

·     Kortej Atatürk Anıtı’na ulaştığında coşku en üst seviyelerdeydi ve “Türkiye laiktir laik kalacak, “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” sloganları yeri göğü inletiyordu.  

·     80 ihtilali öncesi şehirde yapılan Kudüs mitinginde, Atatürk Anıtı çevresinde “Heykeller yıkılsın, şeriat kurulsun” sloganları yerini “Türkiye laiktir laik kalacak, “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” sloganlarına bırakmıştı. Bir Konyalı olarak onur duydum. Konya Cumhuriyetine, Atatürk’üne sahip çıkmıştı.

·     Konya olması gerekeni kendi inisiyatifiyle yapmış, mesajını vermişti. Uzun yılar hafızalarımızdan silinmeyecek bir Cumhuriyet Bayramı’ydı. Türk Halkı, Cumhuriyetinin nice yüzüncü yıllarını kutlayacağının en net mesajını Konya’dan vermişti.

·     Yüce Atatürk’e minnet duygularımızla; Yaşasın Türkiye Cumhuriyeti!   
 
Fotoğraflar: T. Sakman

TAHİR SAKMAN

 

İŞTE KONYA İŞTE CUMHURİYET!

İŞTE KONYA İŞTE CUMHURİYET! 

Konya'da böyle bir kalabalığı ve kutlamayı ilk defa görüyorum. Konya bayrak oldu, Cumhuriyet oldu Ata'sına aktı bugün...

Ata'm sana minnettarız, yaşasın Cumhuriyet!

TAHİR SAKMAN