O ŞEHİR

I
/o şehir ki konya’dır
umutlarımın kurdudur
yurtsuzluğumun yurdudur/
 
paslı bir yalnızlıktır
kuşatılmış yazgılar içinde
koşarsın çığlıklarında başkaldırı
umutlarında taze bahar kokuları
-kaldı mı-
neyim varsa aldılar
şafaklara yoldaş gözlerim
-sağım solum ebe-
gün gider takkeli’ye
ben güneşe
 

II 
yürümez bu şehir asırlardır aynı yerde
eski bir masaldır gözümde perde perde
duygularım serseri başıboştur hayaller
bulutların üstünde gezer
                                   yenilginin utancı
-iki oda bir mabeyn-
                               kerpiç evler

 
III
çemberim vardı benim
çevirirdim dünyayı sevgiye
ellerim gökler gibi büyükmüş
insanlar sandığımdan küçük
dünyanın çarkı tersine
 
/oysa çemberim doğru dönerdi/

 
IV 
çocukluğum gençliğim
olmadı ki kaybolsun
önce çemberimi aldın
sonra geçtim çemberinden
ve bütün şehir üzerimden
-dümdüzüm-
“doğruyum çalışkanım”
 
ey şehir
           hiç yanılmamışımdır

 
 
V
ve ansızın büyüdüm
                               kuytu yalnızlıklara
tattım hayatın acı rengini
yüzümde şamardı
yüzümde şımardı
 
ey şehir
benim de bir zaman
                               çemberim vardı
 
 
VI 
/sokaklarda adımlarım iz düşürdü yarına
gençliğim bir kıştı yetişmedi baharına/
 
koşar adım yaşam(adık
hıncımız vardı
                    sancımız vardı
bir çemberim olsaydı
kirletilmiş sesimi duyardı

 
VII 
bütün şehir sanki duvardı
nefesimi çeksem yıkılacaktı
bir şey vardı bildiğim
söyleseydim yakılacaktı
 
/küllerinden yıldızlara fal bakılacaktı/
 
 
VIII
alâaddin köşkü gibi ıssızım şimdi
moğol okları vurmuş yurdumu
kartal kanatları takkeli’de yorgun
yüreğim bastırılmış isyan
                                       geleceğim talan
aslında hiç olmadı
                            çemberim
                                          koca bir yalan
 
 
IX
ey şehir
           hangimiz daha yalnız
ben bir başıma
sen bin başına
kalabalıklara mahkûmuz
ve küfürden gözyaşına
 
 
X
/moğol okları dört nala dinlenir selçukya’da
yüreği paramparça ihanetle kol kola/
 
ve bir sultan
                   -alâaddin tepesi’nde-
gecikmiş gözyaşına
kayalıpark’ta bilet yok
                  -biletin yoksa yürürsün- 
horasan’dan sedirler’e
 
ey şehir
           sen bilirsin
 
 
XI
duygularım çapraz tutuş sokaklarında
paslı jilet gibi kaldırımların
yüreğimi çizer sessiz duruşun
ve umutsuz yolcu gibi
                                  döner durur
bütün sokaklar kendi adımlarına
 
ve bütün caddeler sokaklarda
sokaklar çıkmazlarda
kendi adımlarıyla vurulur
                                      gölgelerinde
 
 
XII
şiirler mısralarıyla
şairler şiirleriyle vurulur
ve şehirler insanlarıyla
 
ey şehir
kartal yüreğimi gömsem de sokaklarına
yine de sana yenilmemişimdir
                     yenilmemişimdir
                     yenilmemişimdir
 
 
/o şehir ki konya’dır
umutlarımın kurdudur
yurtsuzluğumun yurdudur/

TAHİR SAKMAN