ŞİİRLER

 

arka cepteki dünya

metal yorgunu bendeki zaman
bir makine gibi durmadan
yer bitirir bütün vidalarımı
bir yanım pet şişedir
bir yanım teneke kutu
ve plastik poşetten bir ordu
-bulabilirsen-
ordular ilk hedefiniz insanoğlu

yeşili kırılmış umudun
ve kendi gölgesinde/ gölgesiz
yorgun bir ağaç dinleniyordu/ kendisine
rüzgâr esmiyor çıldırıyordu
deniz susamıştı maviye
martılar akşamdan kalma
                                              -sen bana bakma-
 
ben fabrikayım
                      aslında devim
yerim dünyayı
                     olmadı ay’ı
ötesi insan kanı
 
yok edin dünyayı yok edin ay’ı
bir savaş ki
                 ölmeden dönmek yok
emanet ehlinde
boş teslim edin sevinsin
 
ayı oğlu bayı
kıçına koysun dünyayı

TAHİR SAKMAN

tenha

alnımızda ıslak çimenlerin korkusu
yüreğimizde ter
önce gökyüzünde yok ettik yıldızları
sonra tenhaları vurduk birer birer
çoğaldıkça tenhalaştık
tenhalaştıkça vurulduk
çoğalmaktan değil
tenhalaşmaktan yorulduk
sonra yalnızlıkları
sonra
           sonrası yok
sonrası sonrasızlıkları
hepsi ölüm korkusu
yaşamak baştan sona
erken çalınmış bir ıslık

-bizde kalmamış da annem gönderdi, bir fincan ödünç gökyüzü verir miydiniz?-

TAHİR SAKMAN