ÇÖPTEKİ “ADAMLAR”

 

Bu tür görüntüleri, fotoğrafları çok görmüştüm ama hiç bu kadar beni vuran olmamıştı…
 
Partiniz, pırtınız, meşrebiniz, inancınız beni hiç ilgilendirmiyor hele hele bunu da gördükten sonra hiç…
 
Yarın için iftar hazırlıklarına, davet edeceğiniz insanların listelerini hazırlamaya başladınız ya… vallahi, hiç mi hiç hükmü yok!
 
Yer Konya… eminim yurdun pek çok yerinde de aynı görüntüleri içleri acıyarak izleyen insanlar olmuştur…
 
İçim hiç bu kadar parçalanmamıştı, hiç bu kadar dağılmamıştım:
 
Akşamüzeri, bir marketin önü… yaşlı bir adam; saçı sakalı birbirine karışmış, kıyafet dersen perişan… elinde uzun bir tel, çöp bidonunun içine sokuyor… telin ucuna takılan meyveleri bir kenara koyuyor… yüzünde bir umut, bir parça mutluluk… bense, bin parçayım…
 
Ağlamak zor gelir bazen ama ağlamak yetmez…
 
Acın halinden anlayacaksınız değil mi?
 
Bak Konya, bu insan, bu yaşta çöp karıştırıyorsa bu hepimizin suçudur; eğer biz o kadar çok yemeseydik, ona da kalacaktı!
 
"Haberim yoktu" demeyeceksin, "görmedim, tanısaydım" demeyeceksin... Görmek zorundasın, bilmek zorundasın!
 
Eğer bir insan, çöpten geçinmeye çalışıyorsa… Bilmem kaç milyonluk şehrin haberi yoksa...
 
Haydi artık dağılabiliriz:
 
Yürüdüğünüz yol, her neyse size kalsın...
 
Not: Rahatsızlığım nedeniyle şu an ateşler içindeyim ama beni asıl yakan çöpteki adam oldu...
 
TAHİR SAKMAN