KIRIN KAŞIKLARINIZI

 

KIRIN KAŞIKLARINIZI
 
Haberleri izliyorum…
 
Haberler mi beni izliyor yoksa ben mi haberleri… İçim parçalanıyor… Bir anne, çocuğunu balıkçı tezgâhından uzaklaştırmaya çalışıyor, paramparça…
 
Bir çocuk ağlayınca kıyamet kopmuyorsa; sevsinler bu dünyanın adaletini, sevsinler bilmem kaç milyar insanın, içi boş felsefe dolu kelimelerini, şiirlerini, öykülerini…
 
Neye yararsınız siz? İçinizi parçalamıyorsa bir çocuğun ağlaması?
 
Haber devam ediyor, benim de içimin parçalanması:
 
Balıkçının da içi parçalanmış olmalı ki çocuğa bir balık veriyor, çocuk kucaklıyor sıkı sıkı… sanki balıkçı cayar da geri isterse vermem der gibi…O masum gözlerindeki hüzün yerini bir anda sonsuz bir sevince bırakıyor, sarılıyor balığa; balık da neredeyse boyu kadar var çocuğun…
 
Koşarak gidiyor, koşarak…
 
Umutlarım koşuyor o çocukla, paramparça yüreğim kendini toparlamaya çalışırken…
 
Haber… ah, bu haberler… Bu haberleri kapatın; görmeyelim, duymayalım ki rahat edelim…
 
Bir bakkal; geçmiş zaman bakkalı gibi, mahalle de öyle zaten… Başkentte, nasıl göreceksiniz ki, göremezsiniz ama haberciler görmüş:
 
Taneyle çocuk bezi satıyorlar… Kuru fasulye 7,5 lira olunca türkü yakanlar, çocuk bezinin taneyle satıldığını duyunca eminim buna da türkü yakacaklardır: Beste var zaten, sözleri eksik… Düğüm düğüm boğazlarımızda…
 
Diyemediklerimizi kim diyecek?
 
Çocuklar ağlarsa, bir çocuğun gözünden düşen yaşlar alev olup bu dünyayı yakmazsa…
 
Katlarınız, arabalarınız ve cüzdanlarınızdan dökülen… Kırın kaşıklarınızı…

Bir topun peşinde koştuğunuz kadar çocuklarınızın peşinde koşmuyorsanız... gol mü, penaltı mı, konuştuğunuz kadar ağlayan çocukları konuşmuyorsanız, kırın kaşıklarınızı...
 
Yok, ben vazgeçtim sizinle uğraşamam ama bir çocuğun gözündeki yaş sizi yakar, kırın kaşıklarınızı…
 
TAHİR SAKMAN