MUHACİR PAZARI’NDA ROMAN AKŞAMLARI

MUHACİR PAZARI’NDA ROMAN AKŞAMLARI
 
şehir ışıklarını döküyor geceye
binlerce ampul patlıyor için için
kaç hikâye yaşanıyor kim bilir
 
kaçaklar dolaşıyor sinsi sinsi
bir sevgili arıyor kaldırımlar
buz tutan yürekler umarsız
koşuyor kendisiz karanlıklara
 
vitrinler gibi aydınlık değil oysa
çevirme var ilerde belli
hangi çağa kaçsam yakalanmam
kendimin olmadığı bir yer ve sensiz
 
sirenler çalıyor bir şafakta
belli belirsiz bir uzakta
kalemim gökyüzünde direniyor
aklım uzakta gönlüm tuzakta

şehir ışıklarını söndürürken
yazgın sana dönüyor ve isyanın
bir şeyler patlıyor yine
yeni bir yangın ve içinde sen
 
dilsizdir oysa neler görmüştür anlatamaz
zafer’e çıkan tüm sokaklarda eksiktir yaşam
isyan kokar ve masum olmayan aşklardan
geriye kalandır korkak bir gözyaşı
 
muhacir pazarı’nda roman akşamları
tasasız geçen günlerin acısı saklıdır
park sineması’nda matine varsa
halimizi oynar iki film acıklıdır
 
gırnatanın sesi bölerken uykuları
pandelacı mahmur kadehlere gizlenmiş
meloş abla’nın kahkahası duyulmuyor
kemancı deli demir uyandırır duyguları
 
kim kaçmış geceye kim
çaldıran sokak'ta bir çocuk
gündüz hamal gece müzisyen
notalara sığmaz şarkıları
 
bir çocuktum ben hep çocuk
gökyüzüne açılırdı pencereler
tatar camisi’nde salalar verilmiş
çorak damlı evlerde yırtılmış perdeler
 
camlı köşk de yıkıldı heyhat
bir alâattin kaldı bir de ben
selçukya’dan emanet
dede bahçesi’ne gömülen
 
bu şehir hep böyledir eskiden de yanardı
hikâyeler vardı suskun ve anlatılmamış
yeter ki bir ışık düşsün kuytu köşelere
ne anlatırsan anlat bu kaldırımlar kanardı
 
/hey sen yalnız adam
sil her şeyi yaz yeni baştan/
 
TAHİR SAKMAN