SOKAK ARASINDA TOP OYNAMAK

 

SOKAK ARASINDA TOP OYNAMAK
 
Sokak aralarında top oynamanın tadını şimdiki nesil bilmez sanırdım, yanılmışım…
 
Bazen bir at arabası geçer üstünüzden, bazen fayton ama maç durmaz; maç durursa hayat dururdu sanki… O naylon toplar patlayıncaya kadar… Ben en çok Metin Oktay olurdum, bir yanım hep kraldı…
 
Selimiye Mahallesi... şimdilerde Sahip Ata olmuş, Çaldıran Sokak’ta top oynuyordum, sokakta değil sanki gökyüzünde… Bir atın nallarını yakından gördüm ve tekerlerini… 5-6 yaşlarında olmalıyım, bende öyle bir yer etmiş ki dün gibi hatırlıyorum…
 
Vedat abimin bana öğrettiği gibi kalecilik yapmıyordum; çünkü ben artık Metin Oktay’ım, Varol da başkası olsun, bu seferlik…
 
Gol atacaktım… ama araba izin vermedi… Ekmek arabası, o yıllarda mahallelerde ekmek satan arabalar. Şehirdeki en meşhur ekmek satıcısı Hayık amca vardı ama ben hatırlayamıyorum, o muydu üzerimden geçen?

 
O olsaydı eğer yani Ekmekçi Hayık amca olsaydı kesin beni o halde bırakmazdı sonra ziyaretime gelir hâl hatır sorardı… Çünkü o başka bir Konyalıydı; yüreği sevgi dolu, insanı insan olduğu için seven bir can, toprağına bağlı…
 
Bir hafta evde yattım, ayağa kalkamadım; annem, babama “yüklükten düştü” demiş… Şimdi siz yani gençler yüklüğü de bilmezsiniz, hem nereden bileceksiniz ki sizin hiç yüklüğünüz olmamıştır, haklısınız… Annenize sorun, yok o da bilmez, en iyisi ninenize sorun o size anlatır…
 
İnsan hayatında kilometre taşları vardır, yol sapağı gibi; bir yanı yaşama devamdır öbür yanı malum…
 
Hayatımdaki ilk kilometre taşıydı bu benim, yaşamı seçmişim…
 
Haber izlerken… iki çocuk, hayali voleybol oynuyor… ilginç değil mi? Aslında onlar gökyüzünde oynuyorlar; en saf halleriyle… arabaların arasında kendilerine bir cennet yaratmışlar belli ki…
 
Sizin yasaklarınız umurlarında değil; betonlarınızla işgal ettiğiniz o sokaklarda fidanlar yeşeriyor… Yarınlar yemyeşil, bizimki bir umut…
 
Bir moto kurye çocukların saf dünyasının kapılarını aralıyor ve gidip top satın alıp hediye ediyor… Çocuklar sevinç yumağı… Gözlerinizi kapatın ve hayal edin; çocukların sevincini anlatmak mümkün değil…
 
Hâlâ umut var biliyor musunuz?
 
Hem de her şeye rağmen; size rağmen, bize rağmen… Bu çocuklar var olduğu müddetçe, hayal kurdukça… adımlarını bulutlara doğru attıkça; umutsuzluğa asla yer olmayacak ülkemde… Gazi Mustafa Kemal Atatürk gibi, umutlarımız hep var olacak…
 
Haydi çocuklar; smaçlarınız, geleceğimizin teminatı olacak…
 
TAHİR SAKMAN