GÜLLERİN SARHOŞLUĞU Dünyanın bütün güllerini
dikmişler… Kimisi sevdaya tomurcuklanıyor
kimisi esrik bir aşkın son nefesi gibi hüzünlü… Ama gül… gülüyorlar; insana
inat sanki yaşam dolular ve nefesleri, çığlıkların ötesinde cennet kokuları mı
desem yoksa cennete koku veren mi?
Binlerce gül, gülüyorlar… Binlerce nefes sarıyor,
güllerin nefesinde… Yitip gitmek serbest; bir an unutun her şeyi hatta çokça an
unutun, farz edin ki cennetin ötesinde bir yerde, gizlenmiş, efsunlu bir
dünyanın kapılarını aralamışsınız, aygın, baygın kokular içindesiniz, ölseniz
gam yemeyeceğiniz bir yerde…
Gül bahçesine hoş geldiniz… Karatay Belediyesi… Tarihi
dokusu yanında otantik yaşamların el değmemişliğiyle, değen ellerin yavaş yavaş
kıpırdandığı topraklar… Kumköprü balcanıyla…
sanırım artık yok… Karatay’daki doku da değişiyor; o çok sevdiğimiz bostanlar mazinin
ihtişamında boy gösterirken, kuruyan şehir ırmaklarına dökülen betonlar gibi: Kırmızı bir gül… yanıyor
mu kanıyor mu belli değil?.. Aşkın rengine boyanmış… Hemen yanında sarı güller
biten bir sevdanın kolları gibi sarıyor sizi. Begonvil deyince Bodrum gelir
aklınıza ama burada begonviller bir ağaç gibi göğe yükselmiş, önünüzü kesiyor… göğe
tırmanmak size kalıyor…
Ama illa ki beyaz gül;
bulutlar gibi saf bir aşkın timsali… Peygamberi remzeden ve Hz.
Pir’in hakikat aşkına, Leyla’dan Mevlâ’ya giden yollar gibi… Horasan Erleri gibi sufiler
gibi döne dön… tennureler aklığını beyaz güllerden mi almış ne? Zamana el vurmak… Saatleri
susturmak ve güllerin kokusunda yaşadığınızı hissetmek… hangi sarhoşluğa sığar
ki bu?
Ama güllerin kokusuna,
rengine ömrünüzü sığdırabilirsiniz… Karatay Belediyesi,
dünyanın bütün güllerini buraya dikmiş, güllerin kanı da burada, şarabı da…
içmek size kalıyor… Diken… Gül dediğin kanatmalı yürekleri… Yârin acı sözleri
gibi, hasretin rengi gibi ama… Yaşamınız gül olsun… TAHİR SAKMAN
GÜNEŞİ BIÇAKLADILAR İlk çiti çeviren… ilk mülkiyet
hakkını… önce ben geldim, ilk ben gördüm, burası benimmmm… Her kimse ilk çiti çeviren
olmalı savaşları başlatan… Çiti korumak için asker gerekli, asker için devlet…
sonrası malum… İlk savaş olarak arkeolojik
bulgularda işaret edilen bölge günümüz Kuveyt sınırlarına yakın bir bölgede
Sümerliler ile Elamlılar arasında geçtiği varsayılıyor. Habil ile Kabil’i
saymazsak tabii… Ve o günden bugüne
insanlık değil doğrusu insanlar, yeni silahlarla bir şekilde savaş için nedenler
uydurdu… Aslında savaş için nedene de gerek yoktu… Uzun yıllar önce bendenizin
Derviş Ozan yıllarında söylediği ve Bir Hayat Yetmez isimli kitabımda yer alan
bir şiir; Güneşi Bıçakladılar… Güneş bıçaklanmaya devam
ediliyor… Güneşin ardındaki hedef insan, hedef alan da insan… Ne doymaz bir gözünüz
varmış… Barış; ancak şiirlerde,
şarkılarda… bir ütopya olarak kalacak… ve güneş bıçaklanmaya devam edecek...
GÜNEŞİ BIÇAKLADILAR İnsanları tümden yok etmek
için Ne yoruldular ne
durakladılar Ne zaman bir ışık gördüler
ise Ansızın güneşi
bıçakladılar Mermiler soğuktur aşktan
ne anlar Kanla dolduruldu nice
kovanlar Düştü yiğit kıs kıs güldü
şeytanlar Toprağın üstünü
yasakladılar Üçüncü cinnetin başladığı
an Ne kaybeden vardır ne
kazanan Geriye kalan bir avuç kül
duman Cehennemde zafer
sayıkladılar Güvercinler suskun
defneler solgun İnsanlarsa yorgun insanlar
ölgün Modern kıyametin koptuğu o
gün Hasretle karayı
kucakladılar Derviş Ozan der ki zekâ
dört köşe Hasret mi kalacak sular
ateşe Bir çağrıdır şimdi suskun
güneşe Kör duman içinde çok
beklediler TAHİR SAKMAN
TÜRKÜ HAZİNESİ MAZHAR
SAKMAN 20 İNCE ÇAYIR BİÇİLİR Mİ? Konya’nın türkü geleneğini
yansıtan ve bir türkünün sadece bir türkü olmadığının ispati gibi olan türkülerimizden
bu türkümüz oldukça ilginç… Türkünün hikâyesini Kamil
Uğurlu ağabeyimiz yine bir Konyalı olan merhum İhsan Hınçer ağabeyimizin
yıllarca yayımladığı ve folklorumuzun en önemli kaynaklarından birisi olma
özelliğini taşıyan Türk Folklor Araştırmaları dergisinde “Kasım 1963, Sayı: 172
sayfa 3222-3223” yayımlamış… Kamil Uğurlu’nun öyküleştirdiği ve bir anlatım
harikası olan bu hikâye beni çok etkilemişti, okumanızı öneririm. Çelebilerden bir kıza âşık
olan vali yaverinin (kaymakam) hazin hikâyesi… Sevdaya izin vermeyen 7 kara
hançerli Meram’da vali yaverini katlederler, türkü ona yakılmış… Türkü iki şekilde icra
edilmektedir Konya oturaklarında… ikinci versiyonunda türkünün bir yerinde
çalgılar susmakta ve bir es verilmektedir; vali yaverinin aşkına bir saygı
ifadesidir bu… Burada verilen es, yerel kanun sanatçımız Gökmen Hasan Hüseyin
Ağa tarafından eklendiği söylenmektedir. Bu zarafeti ancak Konya
türkülerinde bulabilirsiniz… Aşka saygıdır bu… Ne zaman aklıma gelse vali
yaverini anmadan geçemem… /Meram aşk ülkesi/
demiştim bir şiirimde, bu türkü de bunun ispatıdır… Meram’da yaşanmayan bir
sevda, sevda değildir… Türkünün nakaratında geçen
“ihah ihah hah hah hah hah” sözleri yine Konya türkülerindeki zarif bir gülüşü
ifade eder… Yani 7 kara saplı bıçağın sevdayı öldüremediğini ve yüzyıllar boyunca
türküde, Meram’da yaşayacağını anlatmaktadır, gülerek… Son dönemlerde “Ankara’nın
tren yolu“ gibi sözler eklenerek varyantları okunmaktadır ama türkü
Konya’nındır… Üzüldüğüm; Konyalı yerel sanatçılarımızın türkünün orijinali
dururken varyantlarını okumalarıdır. Ne zaman Meram’a gitsem
kulağıma bu türkü çalınır, uzaklardan saplanan bir hançer gibi sevdanın
feryadını duyarım: (İhah ihah ah) Paşam ben
yandım İllerin köyünde (guzum) eğlendim galdım Meram bağlarında bağlandım galdım Uyudum uyandım yanımda sandım TAHİR SAKMAN
HEP YARIM (HÂLÂ YARIM) Solist: Dilara Uğuralp Şiir: Tahir Sakman Beste: Doğan Zade Selçuklu asırlarının
ihtişamıyla avunan bir şehrin yıkık çocuklarıydık… Ne zaman bir kartal görsek
ufukların hepsini bizim sanırdık; bizim olmayan… uzaklardaki yalnızlıklar bizimdi
aslında… Yarım yarım yaşadık belki ama vallahi yaşadık; hem de dibine kadar… Ne unuttuklarımızı unuttuk
ne hatırladıklarımızı hatırladık… Hep dünden kaldık, yarınları
kılıçların keskin düşüncelerinde aradık… aradık ama vallahi aradık… Bulmasak da aramanın vahşi
lezzetinde yitirdik düşlerimizi… ve yarımları birleştirmeyi unuttuk...
Yarım yarım… tam olan
hayattı; hayatımız… bir gün tamamlanınca belki bir kuş çakar pencerenizi ve
yarım hayatların yarım şarkılarını tamamlar… Gözleriniz dalarsa hatıralara
bilin ki… boş verin, bilseniz ne olacak ki… Yarım işte; hep yarım,
yaşadık yarım yarım… Hep yarım… hâlâ yarım…
HEP YARIM sanma sakın unuttum kalbimde seni tuttum geleceksin diyerek hep kendimi avuttum sen olmayınca canım eksik kaldı bir yanım bir ömür hasretlerde yaşadık yarım yarım hep yarım çok yarım eksik kalmış yıllarım sen üzülme canım inan mutlu yaşadım uzun yıllardan sonra masal konmuş dudağa ilkbaharda olmazsa sonbahara mutlaka koştukça adım adım dile düştü feryadım yarım yarım olsa da yine mutlu yaşadım TAHİR SAKMAN
Solist: Çiğdem Yıldırım Şiir: Tahir Sakman Beste: Doğan Zade Bir Derviş Ozan şiiri “Alışamam…” Alışmamamız gerekenleri söylemişim…
Yoksa alıştık mı? En kötüsü “alışmaya
alışmak” olmalı… Hayatın bize sunduklarından
gayrı ne varsa… İnsan eliyle yapılan, doğalın dışında… Alışmaya, alışmamanın
başkaldırısı bu… Sadece yaşam… Alışmamız
gereken bu…
ALIŞAMAM Üç günlük ömrümde menfaat
için Üç kağıda asla alışamam
ben Gelen ağam giden paşamdır
diye Dalkavukluk edip yılışamam
ben Canların şahına çevrili
yüzüm Dobra dobra söyler gerçeği
sözüm Fukara malına dikilmez
gözüm Garibin hakkına ilişemem
ben Hak’tan gayrısına eğilmez
başım Sırat köprüsünden incedir
işim Gözümün nuruyla kaynıyor
aşım Haram lokma ile gelişemem
ben Boğmadım zamanı asla
şişede Desenim çizilmiş aşkta
neşede Ağlıyorsa maznun ıssız
köşede Karşısına geçip gülüşemem
ben Derviş Ozan der ki senden
gördüğüm Kötülük de olsa hayra yorduğum Basit hesaplara kalkmaz
yumruğum Kuduz itler gibi dalaşamam
ben TAHİR SAKMAN
RÜZGÂRA
TÜRKÜ SÖYLEMEK Bazen
suya yazıyormuşum, rüzgâra söylüyormuşum, bulutlara üflüyormuşum gibi geliyor… Sonra
karşıma öyle şeyler çıkıyor ki bu düşüncelerimden hemen vazgeçiyorum. Yapılan
işin boşa gitmediğinin kanıtı gibi duruyor karşımda 1940 yılına ait iki derleme
fişi… Merhum
Mazhar Sakman, Muzaffer Sarısözen’in Konya’ya geldiğini ve kendisinin çalıp
söylediğini ve plaklara kaydedilerek dinlediğini anlatırdı… 18
Temmuz 1940 tarihli iki fiş… İTÜ Devlet Konservatuvarı Akademisyenlerinden
dostum Süleyman Şenel yollayınca aklıma hemen bu anı geldi… Bu iki fişteki
türkülerden biri “yel eser kum savrulur” diye de bilinen meşhur halk
hikayelerinden Arzu ile Kamber’in Konya oturaklarındaki yansıması… Bu türküyü
babam, uzun kış gecelerinde, Akbaş Mahallesi’ndeki kadın toplantılarında
gençliğinde okuduğunu da anlatırdı. Türkünün benim kaydettiğim sözleri şöyle: YEL
ESER KUM SAVRULUR (ARZU ILE KAMBER) Yel
eser kum savrulur Cihan
başıma çevrilir Sana
derim nazlı yâr Yol
buradan ayrılır
Hey
zenciler zenciler Serhoş
m’olur çengiler Arzu
Hanım topuğun Sıkmayın
üzengiler Hey
Nazilli Nazilli Koyunları
çifte kuzulu Koyunların
alnında Arzu’yla
Kamber yazılı Arzu’m
yasa batmışsın Hilal
kaşlarını çatmışsın Sofraya
teklif olmaz Bildim
ağular katmışsın Hayvanlarda
dilsiz ne Yemişlerde
gülsüz ne Söyle
bana Kamber’im Kur’an’da
mimsiz ne Yoktur
balığın dili Olmaz
incirin gülü Sorar
isen mimsizi İnna
atayna suresi Son
üç kıta Süleyman Şenel’in, Mazhar Sakman derlemesinden alınmıştır.
İkinci
derleme fişine göre derlenen türkü “Kahvenin önünde tabakam kaldı (Memedim)…
Ankara Maarif Vekilliği Ankara Konservatuvarı antetli derleme fişlerine Mazhar
Sakman’ın mesleği gedikli başçavuş olarak yazılmış. O tarihlerde bandoda
astsubay olarak görev yaptığını bildiğimiz merhum Sakman’ın muhtemelen yaz
tatilinde bulunduğu sırada derlenmiş olmalı. Derleme
fişleri bulunan türkülere ait kayıtlara, plaklara henüz ulaşamasak da eğer
plaklar bozulmamışsa, kırılmamışsa bir gün mutlaka ortaya çıkacaktır. Mazhar
Sakman’ın 30 yaşındayken söylediği türküleri muhtemelen bir gün dinleyebilecek
olmanın heyecanı beni şimdiden sardı…
Aynı dönemde Silleli İbrahim Berberoğlu'ndan yapılan derlemeden kalan hatıra...
Kitap
çalışması nedeniyle bu fişleri arşivlerden ortaya çıkaran Celal Volkan Kaya’ya
ayrıca teşekkür ederim. Süleyman Şenel ile birlikte TRT İstanbul Radyosu’nda “Türkü
Yazıları” isimli çok önemli bir program dizisi yayımlayan Celal Volkan Kaya, önemli
çalışmalara imza atan uzman bir isimdir. Süleyman Şenel ile birlikte 27/07/2020
tarihinden itibaren Konya türküleri ile ilgili çok önemli bir arşiv çalışması
yapmışlar ve dört bölüm halinde yayımlamışlardır. Kayıtları, Konya türkü
kültürü açısından hazine değeri taşımaktadır ve bugüne kadar yapılan en
kapsamlı çalışmalardan bir tanesidir. Dört bölümde Konya türküleri ile ilgili
çok önemli bilgiler verilmektedir. Ses kayıtları arşivimde mevcuttur ve
önümüzdeki dönemlerde yayımlamayı düşünüyorum.
26 Ocak 1953 tarihinde
Taksim Belediye Gazinosu’ndan bir hatıra: Soldan sağa; 1- Bartınlı
Muharrem, 2- (?), 3- Mazhar Sakman, 4- Silleli İbrahim Berberoğlu, 5- Mustafa
Gürbilek, 6- (?) (Fotoğraf T. Sakman Koleksiyonu)
Yaptığımız
işlerin boşa gitmeyeceğini bir kez daha görmenin mutluluğuyla Süleyman Şenel’e
ve Celal Volkan Kaya’ya Konya türkü kültürü adına müteşekkirim… Her
ne kadar şehrimizdeki folklor çalışmalarının ilgisizliğe kurban edilmesinin
izlerini görüp üzülsek de yetkin, uzman isimlerin bu konulardaki çalışmalarını
görünce içimiz ferahlıyor… Ve
rüzgâra türkü söylemeye devam etmek için artık daha çok nedenimiz var…
MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ
HAZİNESİ 19 KAYMAKAM KIZI Konya oturaklarında okunan
türkülerimizden bir tanesini Mazhar Sakman 12 telliyle çalıp söylerken ona uduyla
Cenap Kendi, kanunla Kazım Büyükşalvarcı eşlik ediyor. Hepsi de merhum oldu,
rahmetler onlara olsun… Serbest ritimli
bölümleriyle içimizi ısıtan türkülerimizden olan bu türkünün, Konya oturaklarının
günümüzdeki uzantıları olan baranalarda da uzun süre yaşayarak geleceğe intikal
etmesi en büyük temennimiz… Bu türküleri yayımlarken
maddi bir beklenti içine girmediğimizi; salt şehir folkloruna ve ülke
folkloruna Mazhar Sakman ve ekip arkadaşlarının mirasını geleceğe emanet etmenin
tek arzumuz olduğunu da belirtmek isterim. Bizlerden zaman zaman Konya
türkü kültürüne gönül veren dostlar tarafından istenen ses kayıtlarını, bir
bütün olarak geleceğin derlemecileriyle, araştırmacılarına kaynağından sunmak
istedik. Bunun dışında kimseden maddi bir karşılık beklemedik. Tek beklentimiz, yukarıda
söz ettiğimiz hedefler doğrultusunda amacına ulaşmasıdır. Amacımızın gereği olarak
beğeni sayısına değil ama izlenme sayısına bakıyorum ve bu da bizi en azından
sayfamdaki dostların sayısıyla mukayese etmeye itiyor… Sevgili dostlardan; Konya
türkü kültürüyle ilgilendiğini, sevdiğini, dinlediğini varsaydıklarımdan blog sayfama ve Youtube kanalıma abone olmalarını rica etsem çok şey mi istemiş olurum acaba? Neyse, ben elimden gelenin
en iyisini yapmaya çalışıyorum… Türkülerle kalın… TAHİR SAKMAN
BİR HAYAT YETMEZ İlk şiir kitabımın ismiydi
“Bir Hayat Yetmez…” Bir hayat yetmeyecekti, ta o
yıllarda görmüştüm; yıl 1999… Ve bir hayatın içine birkaç
hayat sığdırmıştım… O heyecanlar, fırtınalar artık çok gerilerde kaldı ama çok
mutluyum; yaşadım, gördüm…Bir hayatın içinde birkaç hayat gördüm, yaşadım…
Acısıyla, tatlısıyla her şeyi kabulümdür… Cenneti de yaşadım,
cehennemi de… Bir hayatın yetmeyeceğinin
ispatı gibiydi hayatım… İnsanın yüreğinde delice rüzgârlar esmeye görsün;
hiçbir şey tutamaz artık… Fırtınaların önünde savrulan yaprak değildir şair
yüreği; fırtınaları yönlendirenin ta kendisidir… Oysa Derviş Ozan şiirleri
geleneksel hece şiirimizin ve geleneksel düşüncelerin etkisinde olsa da
değişimin işaretleri çoktan başlamıştı bile… Arşivimde bile kalmayan bu
kitabımı geçenlerde Rampalı Çarşı’dan satın aldığımda sanki matbaadan çıkan ilk
kitabı elime almış gibi sevinmiştim… Derviş Ozan şiirlerini
okumak isteyen dostlar, kitabın pdf’ini blog sayfamdan indirebilirler… https://tahirsakman.blogspot.com/ https://drive.google.com/file/d/1prmE9jrO3kfG3l_kfyVVpm33TaG595lz/view?pli=1 O çılgın dönemlerimde -ki
Konya gibi kapalı, içe dönük bir toplum yapısı içinde hiç de kolay değil- yani
yaşadığımı iliklerime kadar hissettiğim dönemlerde sanki bir ben vardım bu evrende
bir de hayat…
500 yıl yaşayacaktım… sonra
üç yüze razı oldum sanki… Şimdilerde ise daha mütevazı yıllar takılıyorum; bir hayat yetmezdi, eh, en azından bir yüz daha yaşarım…
Vallahi yetmiyor, bir
hayat ne ki hem çok uzun hem çok kısa… heyecanlarım beni hızlı yaşattı ama genç
öldürmedi, cesedim yakışıklı olmayacak… (Bir dönemin simgesi bir söz vardı:
Hızlı yaşa genç öl, cesedin yakışıklı olsun!) Bu hız, hayatın kısa tarafında
yaşattı. Bir alacağım var sanıyorum… Benim hiç kabahatim yoktu
ki… hayat çok güzeldi ve yaşanacak o kadar çok şey var ki…
BİR HAYAT YETMEZ Bir giz var içimde nicedir
saklı Kıpır kıpır bir şey
çözemediğim Düş onunla güzel gerçek
yasaklı Gün ışıdığında sezemediğim Yaşanmaya hasret nice
duygular Bir hayat yetmez ki kaçtı
uykular Ağıtlar düzerek ağlaşır
sular Bir avuç yeşile
bezemediğim Arzularım güne tutsak mı
şimdi Peki ordaki ben söyleyin
kimdi Belki de bir masal belki
resimdi Elimde fırçayla
gezemediğim Tatmadım doymadım neydi ki
o an Yaşamadım desem acımaz
zaman İçimde heyecan hey Derviş
Ozan Bir türlü başını
ezemediğim TAHİR SAKMAN
DÜNYAYI ŞAİRLER KURSAYDI 1999 yılında yayımlanan ve
Derviş Ozan mahlaslı şiirlerimden oluşan “Bir Hayat Yetmez” isimli kitabımdan
bir şiir; “Kurban…” Ne kadar çok kaygılarımız
varmış ki… ya şimdi? Dünyayı kan ve ateşle çevreleyen
emperyalizmin ve onun uşakları… Ne zaman uyanırsak ve ne zaman hayata saygı
duyarsak, o zaman her şey düzelecek; insan, insanı sömürmeyecek, adil paylaşımlarla
insanca, hakça bir düzen kurulacak… mı? Kurulabilir mi? Çok da umudum yok aslında;
çünkü, insanın olduğu her yer kan… Eğer insanlık bunu
başarabilirse bir gün, gerçekten insan olmanın hazzını yaşayabilecek… ve
sevgiler şairlerin mısralarından çıkıp hayata egemen olabilecek… Keşke insanlar, şairlerin
kurduğu dünyada yaşayabilselerdi…
KURBAN Atomsuz nötronsuz bir
dünya için Dualar ediniz bayram
sabahı Nice insan için insanlık
için Dualar ediniz bayram
sabahı Güvercinle defne dalı
ellerde Barış şarkıları dönsün
dillerde Mutluluğun bitmediği
yerlerde Dualar ediniz bayram
sabahı Karanlığı karanlıkla
boğarak Sevgilerle güneş gibi
doğarak Yunus gibi her gönüle
sığarak Dualar ediniz bayram
sabahı Medeniyetin on parmağı da
kan Bir mermiye kurban edilmiş
insan Barış dilerken size Derviş
Ozan Dualar ediniz bayram
sabahı TAHİR SAKMAN
SÜRE SÜRE SÜREYYA Hani diyorlar ya,
yıllanmış şarap gibi… Ve yıllandıkça değer
kazanan; tıpkı, Vedat Sakman şarkıları gibi… O şarkılar yıllar geçtikçe yeni
yorumlarla, yeni düzenlemelerle kalbimizdeki sesleri yeniden yükselmeye başlıyor… Yaptığınız her ne olursa
olsun, en iyisini yapmanın karşılığı bu… ve topluma sunduğunuz eserlerinizin
topluma karşı bir saygısı bu aynı zamanda… Sanatçının görevi… En başta da kendine
saygısını ortaya koyar, tüm sanatçılar eserlerinde… Bir şair şiirlerinde kurar
dünyasını, bir müzisyen notalarında yaşatır… Uzun yıllar önce Vedat
Sakman’ın yaptığı bir şarkı Süreyya… O dönemlerde de dilimizden düşmemişti; “Süre
süre Süreyya, Süreyya… Âşık Süreyya, güzel Süreyya…” Şimdi yeni bir
düzenlemeyle yeni bir sesle karşımıza çıkıyor. Meltem Taşkıran bu kez
yüreklerimize sesleniyor Süreyya ile… Farklı bir yorum ve anlayışla
Meltem Taşkıran’ın sesi yankılanıyor şimdi Süreyya ile… Güne Vedat Sakman
şarkısıyla başlamak demek; sevgiyle, dostlukla başlamak demektir. Her güne bir
Vedat Sakman şarkısı, her ânınıza bir Vedat Sakman şarkısı mutlaka vardır ve
iyi gelecektir; çünkü o şarkılarıyla doğal olanı yapıyor ve tabii ki kaliteyi
yansıtıyor… “Şarkı satmıyorum” diyen
bir müzisyendir Vedat Sakman; onun şarkıları doğanın sesi gibidir, bir rüzgâr
düşünün mesela sizi serinletir, güvercin düşünün içinizi ısıtan, kanatlarında
eski bir sevdanın… İnsanlıktan daha kadim bir
sevda var mıdır? Ya barıştan? Vedat Sakman bestelerini dinleyin;
onun dünyası tertemiz, sizler de sevgilerinizi katın… Biz büyük bir aileyiz
sizlerle, sizlerin sevgileriyle daha da büyüğüz… Ve insan içindir, insana
yürüyüşümüz… Vedat Sakman şarkıları
bunun için var; dinledikçe güzelleşen… Dünyanız güzel olsun… TAHİR SAKMAN
BAYRAM OLSUN /kurban edilecek ne kaldı sevgilerden başka/ demiştim bir zamanlar…
Bunca zaman ne değişti? El cevap, hiçbir şey… Huylu huyundan asla vazgeçmedi… Zamanın puşt zulasına
saklanmış bir yerinde devran yine aynı dönüyor… ama ne olursa olsun umutlarımız
sürekli yeşil… Öyle bir dal ki yüreğimizde hep yeşil… Ve bir Çin özdeyişi: “Yüreğinde
yeşil bir dal saklarsan şarkı söylemeye bir kuş gelecektir…” Siz dallarınızı koruyun; o kuş, bir gün mutlaka şarkınızı söylemeye gelecektir… Mesela bayram… Kindar olmayı kesin; sevmeyi
deneyin, hoşgörüyle karşınızdaki insanla empati yapmaya çalışın… Unutmayın; o
da sizin gibi bir ana kuzusu… Yalanı kesin, insanları
aldatmayı mesela… Doğayı anlamaya çalışın; ağaçları, kuşları dinleyin… bırakın rüzgârlar
içinizden geçsin, ömrünüzü bir ağaç gibi insanlara adayın… gölgeniz yayılsın
her yere, meyveleriniz taşlansa da siz yine vermeye devam edin… Gıybeti kesin, suizannı
kesin… ayıp aramayı kesin; ne demişti Mevlâna “Ayıp arayana, ayıplar olsun…” Nefsinizi mesela kesin,
kesin acımayın… Olumsuz duygularınızı, düşüncelerinizi kesin gitsin… Bırakın
aksın kanı tüm negatif enerjilerin… Daha ne olsun? E hadi,
bayram olsun işte… Silahların olmadığı,
sınırların kaldırıldığı, yüreklerin çiçek açtığı… ekmek kavgası değil; ikram
edildiği, paylaşıldığı… Sömürünün sözlüklerden kaldırıldığı… Belki de ben hayal kurmayı
kesmeliyim… Böyle bir dünya… Yine de her yer bayram
olacaktır; kalbinizdeki yeşil dala bir kuş kondurabilirseniz…
ŞEKER DE YİYEBİLELİM Bayramlar… bayramlar; eskiden
gerçekten bayramdı… Nasıl ki her şeyi
sulandırdınız, bunu da sulandırmasanız olmazdı… Kardeş olduğumuzu yeni mi
hatırladınız? Ya ortak paydalarımızı? Kurban Bayramı’nın bayram
tarafındayım… Yeterince kurban vermedik mi? İnsanlığımızı, paylaşmayı,
komşuluğu, adilliğimizi, dürüstlüğümüzü… Bir bayram sabahı
hatırlıyorum; camiden çıkan insanların yüzündeki nur sanki tüm evreni kaplayacakmış
gibi gelirdi bana… Kucaklaşılırdı, sevgi ve dostlukla… İnsanların yüzlerindeki
muhabbetin tarifi yoktu… Tabii ki siyasallıktan da eser yoktu… Yok, vazgeçtim… Neyi yazacağım ki? Neyle
yatıp kalktığınıza bir bakın? Dürüstlüğünüzü sorgulayın… Sadece bu erdem bile tek
başına hayatımızı yönlendirecektir… Bırakın insanların nasıl
yaşadıklarını; alışverişlerinizde teraziyi dik tutabiliyor musun ona bakın! Teraziyi kaydırırsanız, ki
öyle görünüyor, insanların hayatları üzerinden çıkar mı sağlıyorsunuz? Yalan… o kadar çok yalan
söylüyoruz ki artık doğru söyleyeni taşlamaktan başka seçeneğimiz kalmadı… Bayram arifesinde güzel
şeyler yazamadım özür dilerim… Umarım gelecek bayram arifesinde güzel şeyler
yazabilirim… Yurttaşların temel hak ve
özgürlüklerinin zirve yaptığı, Atatürk ilke ve inkılaplarının ülkemizi aydınlıklara
taşıdığı, insanın insanı sömürmediği; zenginliklerin adil paylaşıldığı… Hani Nazım diyor ya; /Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler/ TAHİR SAKMAN
DAĞLARI DELEYIM MI (EDALI BEBEK) Konya oturaklarının
vazgeçilmez türküleri arasında olan türkülerden bir tanesini Mazhar Sakman 12
telliyle çalıp söylerken ona udla Cenap Kendi, kanunla Kazım Büyükşalvarcı
eşlik ediyor… Dağları deleyim mi Yanına geleyim mi İller altın vermişler Canımı vereyim mi (Aman) Edalı bebek [(canım) edalı bebek]
kalk gidelim (Aman)
Edalı bebek [(canım) edalı bebek] doldur içelim Minarenin alemi Kaşın kudret kalemi Sana güzel dedimse Yak mı dedim âlemi (Aman
Edalı bebek [(canım) edalı bebek] kalk gidelim (Aman)
Edalı bebek [(canım) edalı bebek] doldur içelim Asmaya bak asmaya Dibindeki yosmaya Şimdi kızlar pahalanmış Dokuz arşın basmaya (Aman) Edalı bebek [(canım) edalı bebek]
kalk gidelim (Aman)
Edalı bebek [(canım) edalı bebek] doldur içelim Minarede ezan var Kız bahçede gezen var Şu Konya’nın içinde Gün görmedik güzel var Türkünün son dörtlüğü
Mazhar Sakman’ın türkü defterinden yazılmıştır. Türkünün notası Mazhar Sakman
tarafından yazılarak Konya’da, Şehir Postası gazetesinde 14 Haziran 1963
tarihinde yayımlanmıştır. Notanın altında yukarıdaki verdiğimiz güfteden farklı
olarak şu dörtlük yazılıdır: Bağınızda üzüm var Kız bahçede gezen var Şu Konya’nın içinde Gün görmemiş güzel var
MEYHANE Solist: Rengin Güney Şiir: Tahir Sakman Beste: Doğan Zade Yine bir Doğan Zade
bestesi: Meyhane… Doldur saki; bedenimi
aşkın şarabıyla… ancak âşıkların gönlüdür; kıyamette açık olan meyhane… aslında hep açığız; yolunuz
düşerse bekleriz efendim…
2001 yılında yayımlanan “Söylesem
güç yetmez sussam işkence” isimli kitabımda yer alan mistik ögeler taşıyan bu
şiir sevgili Doğan Zade’nin notalarıyla birleşince ortaya böylesine güzel bir
eser çıktı… MEYHANE kaç bin yıldır başım gezer
göklerde soramam kimseye bilmem
neyim ben serseri duygular sarıyor
beni belki bir avare divaneyim
ben vuslat hayaliyle canlar
düğünde aradığım sensin dünde
bugünde fermanım gizlidir yârin
zülfünde aşk oduna yanan pervaneyim
ben benden bana doğru kayıp
gideni zerremde sen varsın yak şu
bedeni alevindir ancak yeşertir
beni aşk olmazsa eğer viraneyim
ben ben elsiz ayaksız sana
yürüdüm ne varsa cihanda aşka
bürüdüm ne durursun ey yâr iç
yudum yudum hakikat aşkına peymaneyim
ben bulutlarda değil o hep
yanımda bana benden yakın durur
aynımda aşkın şarabıdır gezen
canımda kıyamette açık meyhaneyim
ben TAHİR SAKMAN
Yasa dışı aşK VEYAHUT AŞK
MASALI Uzun çok uzun zamanlara
yürüdüğümüz yıllardan… Sonsuzluğun da sonu olduğunu
düşünemediğimiz hayata korsan rüzgârların etkisinde gözü kapalı atıldığımız yıllardan…
61 sayfalık ince mi ince
bir kitap… 2002 yılında yayımlanmıştı, yasa dışı aşK… Aşk zaten yasa dışılıktı
tıpkı şiir gibi… Kapak tasarımını Zeki Beştepe; İrfan Çakır'ın ve bendenizin
fotoğraflarından eliyle bir kolaj yaparak hazırlamıştı. Kapaktaki yazılar Zeki’nin
el yazısıydı… O dönemlerde bilgisayar hayatımıza bu kadar girmemişti ayrıca
Zeki’nin tasarımı da muhteşemdi… Bu kitabın, tek kişilik
bir oyun olarak sahneye konmasını, yorumlanmasını çok istemiştim… Kim bilir belki
bir gün… Kitap tek bir şiirden
oluşuyordu ve bu kitaptan seçtiği bölümlerden bir demet yapan sevgili Doğan
Zade duygularını katarak çok beğendiğim bir beste ortaya çıkarmıştı: Aşk Masalı…
Aşk gerçekten masal mıydı? Kesinlikle bir masal… öyle bir masal ki yaşasanız da
yaşamasanız da sizi kendisine inandıran ve iyi ki masallara kanmışım dedirten
bir duygu seli… Güvercin kanatlarında
dolaşırken yere çakılmanın onulmaz hissi… Ne yazık ki Konya’da artık
ne Zeki Beştepe var ne de Doğan Zade… Sanatlarını, duygularını başka şehirlerde
anıtlaştırıyorlar… Bir ben mi kaldım ne? AŞK MASALI Solist:
Duygu Gökhan Şiir:
Tahir Sakman Beste:
Doğan Zade sevda dediğin delice bir koşu yürekte başlar nefes
nefese sürer gökyüzünde dolu dizgin bir sevda yüreğimize aktı oysa aşk bize yasaktı sana
açık kapılarım başkasına
kapıyorum eğer
sevda bu ise ben
sana tapıyorum yaşamak her an mutluluk bazen yalan aşklar masal olsa da sürer içimizde TAHİR SAKMAN
