GÜLLERİN SARHOŞLUĞU

 

GÜLLERİN SARHOŞLUĞU
 
Dünyanın bütün güllerini dikmişler…
 
Kimisi sevdaya tomurcuklanıyor kimisi esrik bir aşkın son nefesi gibi hüzünlü… Ama gül… gülüyorlar; insana inat sanki yaşam dolular ve nefesleri, çığlıkların ötesinde cennet kokuları mı desem yoksa cennete koku veren mi?

 

 
Binlerce gül, gülüyorlar…
 
Binlerce nefes sarıyor, güllerin nefesinde… Yitip gitmek serbest; bir an unutun her şeyi hatta çokça an unutun, farz edin ki cennetin ötesinde bir yerde, gizlenmiş, efsunlu bir dünyanın kapılarını aralamışsınız, aygın, baygın kokular içindesiniz, ölseniz gam yemeyeceğiniz bir yerde…

Gül bahçesine hoş geldiniz…
 
Karatay Belediyesi… Tarihi dokusu yanında otantik yaşamların el değmemişliğiyle, değen ellerin yavaş yavaş kıpırdandığı topraklar…
 
Kumköprü balcanıyla… sanırım artık yok… Karatay’daki doku da değişiyor; o çok sevdiğimiz bostanlar mazinin ihtişamında boy gösterirken, kuruyan şehir ırmaklarına dökülen betonlar gibi:
 
Kırmızı bir gül… yanıyor mu kanıyor mu belli değil?.. Aşkın rengine boyanmış… Hemen yanında sarı güller biten bir sevdanın kolları gibi sarıyor sizi. Begonvil deyince Bodrum gelir aklınıza ama burada begonviller bir ağaç gibi göğe yükselmiş, önünüzü kesiyor… göğe tırmanmak size kalıyor…

                                  

  
 
Ama illa ki beyaz gül; bulutlar gibi saf bir aşkın timsali…
 
Peygamberi remzeden ve Hz. Pir’in hakikat aşkına, Leyla’dan Mevlâ’ya giden yollar gibi…
 
Horasan Erleri gibi sufiler gibi döne dön… tennureler aklığını beyaz güllerden mi almış ne?
 
Zamana el vurmak… Saatleri susturmak ve güllerin kokusunda yaşadığınızı hissetmek… hangi sarhoşluğa sığar ki bu?

                                                                    
 
Ama güllerin kokusuna, rengine ömrünüzü sığdırabilirsiniz…
 
Karatay Belediyesi, dünyanın bütün güllerini buraya dikmiş, güllerin kanı da burada, şarabı da… içmek size kalıyor… Diken… Gül dediğin kanatmalı yürekleri… Yârin acı sözleri gibi, hasretin rengi gibi ama…
 
Yaşamınız gül olsun…
 
TAHİR SAKMAN