ŞEKER DE YİYEBİLELİM

 

ŞEKER DE YİYEBİLELİM
 
Bayramlar… bayramlar; eskiden gerçekten bayramdı…
 
Nasıl ki her şeyi sulandırdınız, bunu da sulandırmasanız olmazdı… Kardeş olduğumuzu yeni mi hatırladınız? Ya ortak paydalarımızı?
 
Kurban Bayramı’nın bayram tarafındayım… Yeterince kurban vermedik mi?
 
İnsanlığımızı, paylaşmayı, komşuluğu, adilliğimizi, dürüstlüğümüzü…
 
Bir bayram sabahı hatırlıyorum; camiden çıkan insanların yüzündeki nur sanki tüm evreni kaplayacakmış gibi gelirdi bana… Kucaklaşılırdı, sevgi ve dostlukla… İnsanların yüzlerindeki muhabbetin tarifi yoktu… Tabii ki siyasallıktan da eser yoktu…
 
Yok, vazgeçtim…
 
Neyi yazacağım ki? Neyle yatıp kalktığınıza bir bakın? Dürüstlüğünüzü sorgulayın… Sadece bu erdem bile tek başına hayatımızı yönlendirecektir…
 
Bırakın insanların nasıl yaşadıklarını; alışverişlerinizde teraziyi dik tutabiliyor musun ona bakın!
 
Teraziyi kaydırırsanız, ki öyle görünüyor, insanların hayatları üzerinden çıkar mı sağlıyorsunuz?
 
Yalan… o kadar çok yalan söylüyoruz ki artık doğru söyleyeni taşlamaktan başka seçeneğimiz kalmadı…
 
Bayram arifesinde güzel şeyler yazamadım özür dilerim… Umarım gelecek bayram arifesinde güzel şeyler yazabilirim…
 
Yurttaşların temel hak ve özgürlüklerinin zirve yaptığı, Atatürk ilke ve inkılaplarının ülkemizi aydınlıklara taşıdığı, insanın insanı sömürmediği; zenginliklerin adil paylaşıldığı…
 
Hani Nazım diyor ya;
 
/Çalıyorum kapınızı, teyze, amca, bir imza ver
Çocuklar öldürülmesin şeker de yiyebilsinler/
 
TAHİR SAKMAN