KARTPOSTALLARDA KALDI İNCELİKLER

 

KARTPOSTALLARDA KALDI İNCELİKLER
 
Ah o incelikler, ince düşünceler, ince insanlar… neredeler?
 
Hangi atlara binip gittiler? Duygularını nereye gömdüler?
 
Bir yılbaşı telaşı başlardı 15 gün önceden; Kayalı Park’ın karşısındaki PTT binasının önüne kartpostal   satıcıları tezgahlarını kurardı. Binlerce tebrik kartına bakmalara doyamazdınız.
 
Renklisi, renksizi, kabartmalısı, Konya manzaralısı… Konya kartlarını mutlaka Alâaddin Köşkü’nün şemsiyesi ile Mevlâna süslerdi. Sonraları müziklisi bile çıktı bu kartların. Almasak da alamasak da saatlerimizi burada geçirirdik. Günün sonunda en ucuzu hangisiyse ondan alırdık belki ama fiyatının ne önemi vardı ki?
 
Ak kâğıt üzerine dökülen gökyüzü dolu, özlem dolu satırlar… Saygılı ifadeler, hürmetler, el öpmeler. Önce büyüklerden tebrik gelmesi ayıp olacağından erkenden yollardık biz küçükler. Büyüklerse biraz ağırdan alır, küçüklerden gelmesini beklerlerdi…
 
O tebrik kartlarının ruhu vardı; konuşurdu, sevgi doluydu…
 
Haydi sarılın telefonunuza; ruhunu kaybetmiş cümlelere, kısalttığınız kelimelerle…

 
Merhum halam Gülizar Hanım’ın ikinci eşi merhum Albay Raşit Başeğmez’di… İzmir’den babama tebrik yollamış; damgasından okuyabildiğim kadarıyla yıl 1966…

 
Tebrikteki ölçülü ama sevgisini aradan geçen bunca yıldan sonra bile hissedebildiğim enerji yüklü kelimelerle…

 
Hepsi rahmetli oldu; tıpkı, bizim tebrik kartlarımız gibi…
 
O dönemlerde hiç duymamıştık, yılbaşı karşıtı konuşmaları veya alternatif kutlamaları…
 
Biz mi değiştik zaman mı? Ama kartlar aynı duruyor; zarafetse lügatlerden çıkıp geleceği günü bekliyor…
 
Ah o incelikler, kartpostallarda kalmasın incelikler…
 
Mutlu yıllarınız olsun…
 
TAHİR SAKMAN