YAŞ İŞLERİ

Aslında hiç sevmiyorum bu yaş işlerini… Ne ara bu yaşa geldik bilmiyorum; sanki her şey, dünün, kanatlanıp önünüze konması gibi…
 
Uzun yıllar öncesi söylediğim bir şiirde /Nereye gitti dün nerdedir bugün/ demiştim… şimdi çok iyi biliyorum; dünlerin nereye gittiğini ve bugünün nerede olduğunu…
 
/yaş altmış beş yolun yarısı etmez
 başındayız daha ikinci ömrün/
 
Biliyorum; daha ne heyecanlar yaşayacağım! İnsan, heyecanını yitirirse ölür… ben aynı yerdeyim… nefesim karıştığı sürece bu gökyüzü… eskiden beri benimdir; bu yıldızlar, bu dolunay; illaki dolunay, vazgeçmem… Hani, nerede görsem, altında ağladığım; Zafer’in, Gedavet’in paslı; bir o kadar da yaslı kaldırımları yüreğimi çizerken… ben, aynı yerdeyim… Yüreğim ellerimde…
 
/Zaman bir beyaz martıdır/ demiştim… işte o beyaz martı, tepemde dönüp dolaşıyor… tam yirmi üç yıl önce söylemişim;
 
Derviş Ozan der ki bak kucak kucak
Çiğnediğin toprak göğüs açacak
Çığlık çığlık ha uçtu ha uçacak
Bir beyaz martıdır candaki zaman
 
Martılar dolanır, zaman geçer ve bizler de yaşadıklarımızla, hatalarımızla… Üstat Borges, /dünyaya bir daha gelirsem aynı hataları işlerim/ diyor ya… Yok, ben öyle demem; “dünyaya bir daha gelirsem aynı hataları işlemem; daha büyük hatalar işlerim…” demek yakışır bana…
 
Geriye baktığım zaman, içimde bir ukdenin kalmadığını görmek benim için büyük kazanç… Yaşadım mı; yaşadım, hem de dibine kadar… Cenneti de yaşadım, cehennemi de… Yaşamın tüm renklerini sevgiyle kabul ettim, kucakladım.
 
Bugüne kadar 3’ü dijital olmak üzere toplam 15 kitap yayımladım… Dijital olarak önümüzdeki günlerde 8 yeni kitap daha paylaşmanın mutluluğunu yaşayacağım ayrıca 4 kitap üzerinde de çalışmalarım sürüyor. Onları da önümüzdeki süreçte bitirmeyi planlıyorum. Ve tabii ki şiir söylemeye devam…
 
Tüm bunlar boşa yaşamadığımızın ispatıdır. Geleceğin insanına / Konyalısına mesajımı sunmaya devam edeceğim. Bugüne kadar kimseye eyvallahımızın olmadığını biliyorsunuz, bundan sonra da yine tek tabanca olarak yaşamaya devam…
 
Her neyse dostlar; 65 yıldır bu boyuttaki yaşam deneyimime katkı sağlayan; “ayağıma taş, gözüme yaş” olan tüm ruhlara sevgilerimi, saygılarımı sunuyorum.
 
65 yılı geride bırakırken tüm varlıkları şükranla selamlıyor ve sözü şiire bırakıyorum:

 
YAŞ 65
 
/yaş altmış beş yolun yarısı etmez
 başındayız daha ikinci ömrün/
 
ağaçlarda eski şarkılar titriyor
mevsimler mi sarhoş ne
kuşlar hüzün çalarken
bir ben mi kaldım şimdi
elleri yıllardan eski
 
aynalar söylesin tenhalara
bu bakan yüz ben miyim
bu kaçıncı vurgun
ağarmış yıllara koşan serseri kim
gözlerimde eski lambalar
yalnız mahzun ve yorgun
 
yeniden başlarsam hayata
yani ötede bir yerde
yine dibine dibine
vurmazsam ne olayım
 
yaşamak güzeldi
yanlışlarım daha da güzel
üç şey var öğrendiğim
biri aşk biri sevda sonrası cennetti
 
kaldırımlara sorun
zafer’de gedavet’te ağladığımı
meram’da sormayın kimene halil’e
vallahi ayıp olur kırdığım kadehlere
 
eski dostlar gibi karışırız belki
öldüğümüz buselerin tadına
onulmaz bir yaşamdı bize hayat
karıştırmayın şimdi
 
yaş altmış beş 
yaş işlerle uğraşmaya değmez
yolun yarısını çoktan geçmişiz
ileriyi gözler seçemez olmuş
bu yüzdenmiş dönüp baktığımız geriye
 
bir mezar örterseniz üzerime
ağlarım sanmayın bakıp bakıp geriye
birkaç mısra yeşertip dilimde
toprağın ötesine geçerim
bu yüzdendir baktığım ileriye
 
/yaş altmış beş yolun yarısı etmez
 belki de tamamdır
 doğduğun öldüğün gün aynı gün
 başındayız aslında yeni bir ömrün/
 
TAHİR SAKMAN