Güneş; yeşilin gölgesinde Akdeniz'le sevişmiş ve doğan çocuğun adını Antalya koymuşlar...
Her gün yeni bir güneş doğarken; bu şehrin ufuklarını antik tanrılardan devralan ceddim Selçuklu'nun sancakları, esrik düşlerden arta kalan şarkıları, meltemlerin eşliğinde söylüyor.
Bir yanım güneşe dönerken bir yanım Akdeniz'in masum dalgaları gibi ve şehrin üzerini örten gizli bir hüznün habercisi gibi mahzunlaşıyor.
Gözlerimi açsam mı yoksa kapatsam mı bilemiyorum...
Türkmen atlılarının yerini... ruhumu istila eden... turist?
Konyaaltı, Uncalı ve sonra Kemer... Kemer'de ne kadar hüzün varsa üzerime döktüler. Kendimi bir başka ülkenin insanı gibi hissetmeme neden ne olabilirdi ki?
Yabancılaşan biz miydik yoksa suskunluğumuz mu?
Sustukça, susmayı öğrenmenin hazzı mıydı bizi daha da çok susmaya iten?
Belki de yaşamayı beceremediğimiz bir şehri, yaşayanları kıskançlığımızdır...
Ama şurası muhakkak ki Antalya; yaşanmayı en çok hak eden şehirlerimizden ve yaşamın belki de en büyük düşüdür Antalya...
Düşlerinizin ötesine bu şehir düşerse şansınıza; bilin ki bulutların üzerindeki bir yaşamın adıdır Antalya...
Hani ne demiştik; "Güneş; yeşilin gölgesinde Akdeniz'le sevişmiş ve doğan çocuğun adını Antalya koymuşlar..."
Hani sizin Antalya'nız?
TAHİR SAKMAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız kişisel haklara ve yasalara uygun olmalıdır, yorumlarınızdan dolayı sorumlu olacağınızı lütfen unutmayınız.