/ulucanlar ulucanlar
yitip gitti nice canlar/
Nefesim kesildi, çıkmak için koşar adım gezerken, hüznün binbir hali içimi parçaladı.
Kimler geçmemiş ki... Sağdan, soldan... siyasetçi, yazar, şair...
Duvarlara kazınan ahların, pervazlara sinmiş ağıtların sesi beynimi zorlarken... pes etmeyen insanların, aydınların yankısını ibretle sergiliyor müze...
Tam çıkarken... yağları hâlâ üzerinde, taze akan bir yara gibi haykıran urgan... ve geçmişte kaç kez devrildiğini unutan günahkâr sandalye...
Acının zulüm haline yüreğim dayanmıyor ve bir daha yaşanmamasını diliyorum:
/ulucanlar ulucanlar
yaşanmasın böyle anlar/
Fotoğraflar: T. Sakman. Ulucanlar Cezaevi Müzesi, Ankara.
TAHİR SAKMAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız kişisel haklara ve yasalara uygun olmalıdır, yorumlarınızdan dolayı sorumlu olacağınızı lütfen unutmayınız.