ACI BİRİKTİRMEK

 

ACI BİRİKTİRMEK
 
Herkes; herkesi yanlış anlamayı adet haline getirmiş sanki… herkes; herkesi klişelerin, sloganların arkasında arıyor; “bir de buradan baksam mı acaba” diye kuşku duymayı kimse kendine yediremiyor…
 
Yanlışlıklar da burada başlıyor…
 
Filistin halkının çektiği karşısında… Bendenizin dedesi 1. Dünya Harbi’nde Suriye cephesinde askerdir. Gündüz İngilizlerle gece Araplarla savaşırlar. Savaş kaybedilir, ordu dağılır. Dedem Konya’ya güç bela ulaştığında hastadır ve ayağındaki postal kaynamıştır, keserek çıkarırlar. Kırk gün yaşar… Babam bu nedenle şehit sayıldığını söylerdi, rahmet olsun…
 
Dedemi ve daha nicelerini gece baskınlarıyla sırtımızdan hançerleyen, şehit edenlere karşı elbette içimizde taşıdığımız bir acı vardır ama… Filistin’de, İngiliz üniforması giyip Türk askerini şehit edenlere karşı da…
 
Ama bu acılar okul, hastane demeyip bomba yağdıranlara karşı da içimizde bir acı oluşmasını engellememeli… Bu bir insanlık dramıdır; çocuk hastanesine bomba yağdıracak kadar gözü dönmüşlerle -geçmişimizde yaşananlara bakıp- aynı safta olmamız mümkün değildir.
 
El Halil’de çocuk taşları görmüştüm; ellerinde oyuncak olması gereken çocuklar ellerinde taşlarla vatanlarını savunuyorlardı.
 
Elbette Filistin’e asker göndermeyeceğiz ama zalime karşı da içimizde bir şeyler birikmesin mi? İnsani yanımızı yok mu sayacağız?
 
Filistin’e baktıkça Ulu Önderimiz Atatürk’ün değerini bir kez daha anlıyorum ve Cumhuriyetimizin 100. yılında, bir kez daha Yüce Atatürk’ün manevi şahsiyetine binlerce kez şükranlarımı sunuyorum.
 
TAHİR SAKMAN