HAZRETİ SOĞANIN CÜCÜĞÜ

“…onlar soğan diyor…”
 
Haklısınız efendim; bizim derdimiz geçim, karnımızı doyurmaya çalışıyoruz, sizler bu tür basit işlerle kıymetli zamanınızı harcamadığınız için unutmuş olabilirsiniz, soğanın bizim için ne anlam ifade ettiğini…
 
Soğan olmazsa, biz fakirlerin yemeği pişmez efendim hatta soğanın kendisi bile başlı başına bir yemektir; vururuz kafasına, ekmeğimize katık ederiz tuza bandıktan sonra… bir de cücüğü var ki en sevdiklerimize; yavuklumuza bile onu ikram ederiz…
 
Sonra zülbiye yemeği var efendim; evde piştiği zaman parmaklarımızı yediğimiz ama şimdilerde tadı nasıldı unuttuk; çünkü, o kuşbaşıyla pişer… bizler yani “soğan” diyenler efendim, kasabın önünden bile geçemez olduk…
 
Biz fakirler… aslında ne çok zenginmişim; dün semt pazarında, cürmüme bakmadan hovardalık yapma cüreti gösterip tam üç kilo soğan aldım hem de peşin… “Bu ne cüret” diyebilirsiniz haklı olarak ama gerçek böyle, kilosu 25’ten tam 75 papel saydım, çil çil…
 
Eve gidince şöyle bir baktım, hey mübarek hey… Nasıl da kasım kasım kasılıyordu soğan hazretleri… Üşenmedim saydım, böldüm, ortalama olarak tanesi yaklaşık 5 liraya geliyordu…
 
Ne yapalım efendim, bizim dünyamız da böyle, kusura bakmayın lütfen…
 
Bu arada unutmadan; soğanı doğrarken efendim, gözyaşlarına boğuldum… soğandandır değil mi efendim; pahalılıktan değildir, eminim…
 
Ama ya bu gözyaşları sandıkları doldurursa? Öyle bir korkum var efendim…
 
TAHİR SAKMAN