BARINMA HAKKI

 Yaşam hakkı nasıl kutsalsa, barınma hakkı da o kadar kutsaldır…
 
Artık mağaralarda yaşamıyoruz, başımızı soktuğumuz ve adına yuva dediğimiz… insanlar karşı cinsleriyle hayatlarını birleştirmenin adına “evlenme” diyorken…
 
Her insanın bir evi olmalı ve evler rant kapısı olmaktan çıkarılmalıdır; çünkü en temel ihtiyaçtır barınmak…
 
Kim çevirdiyse ilk çiti ve kim sesini çıkarmadıysa, bu doğayı sahiplenmeye; “önce ben geldim”, “önce ben gördüm”, “burası benim” diyene… o ilk sesini çıkarmayanın cezasını çekiyoruz sanki…
 
Doğanın asıl sahibi yine doğadır!
 
Dört tuğla, dört duvar ama parası milyon milyon… bir ömür çalışarak asla alamayacağınız rakamlara… sonra her fırsatı ganimet olarak görüp; fiyatlara, kiralara zam üstüne zam yapanlara karşı bir sözümüz olmalı değil mi?
 
Şimdi deprem zamanı, yardımlaşma zamanı… Konya’da ev sahipleri (diğer şehirlerde de durum çok farklı değil) kiralık evlerine fahiş fiyatlar  istiyorlarmış. El insaf!

Ebedi olan ahiret hayatı mıydı? Hani dünya yalandı? “Dünya yalan” ama ikiyüzlülük, riya, kandırmaca, soymaca doğru, ne yazık ki!
 
Kuzum gerçekten inanıyor musunuz? Hiç sorguladınız mı ne kadar inanıyorum ne kadar samimiyim diye? Ya da inancınızın adını koymayı, açık açık söylemeyi, inandığınız gibi yaşamayı hiç denediniz mi? İnancınız, yaşantınız; her fırsatta gösterdiklerinizle ne kadar uyumlu?
 
İhlas?

 
“Üç günlük dünya” diyoruz, “kefenin cebi yok” diyoruz, dahası “mülk Allah’ın” diyoruz… diyoruz o kadar…
 
Sonrasını hep birlikte acı bir şekilde yaşıyor, görüyor, öğreniyoruz; dudaklarımızda acı bir tebessümle…
 
TAHİR SAKMAN