KÜLLERİMİZE SORUN!

 

Klavyede harfler karışıyor birbirine, cümleler eksik kalıyor ve içimdeki ezilmiş duygular haykırışlara gebe…
 
Sosyal medyaya bakıyorum; bakmaz mı olaydım?
 
Ortalık toz duman; biraz eleştirene hemen hain… “siyaset… yok yazmayacağım” diyorum; hükümet ile devleti ayıramayan veya takım tutar gibi tuttuğu partisini devlet zanneden…
 
Komünist Başkan’ın paylaşımları düşüyor medyaya; sessiz sedasız, Pazarcık’a ilk günden gelmiş çalışıyor. Sesi sadece yardım listesi yayımladığı zaman çıkıyor… Şikâyet etmiyor, elinden geleni yapmaya çalışıyor…
 
Mansur Yavaş sessiz çalışıyor, fotoğraf vermiyor, Konya Büyükşehir Belediye Başkanı yardım dağıtmaktan yorulmuş, oturduğu sandalyede uyuyakalmış… İmamoğlu, böyle bir günde sataşmaya çalışanlara karşı sabırlı…
 
Birlik olmamız gereken bu zamanda… Elbet yanlış yapanların hesabı sorulmalı ama önce yaralarımızı sarmalıyız… Ve ancak sevginin gücü iyileştirebilir… Dünya ana yaralı, önce ondan özür dilemeliyiz; bunca negatiflerimizle düzenini bozduğumuz için, dürüstlüğü unuttuğumuz için ve belki de insan olmayı unutmayacağımıza dair sözler vermeliyiz…
 
Sonra “AHPAP”lar… Engellemeye çalışanları anlayamıyorum; kuzum, depremzedelere yardım götürmeyi suç mu ilan edeceksiniz?
 
Bir Fransız dergisi “tanka gerek kalmadı” diyormuş… Dedelerinize bir sorun isterseniz; ya da en iyisi tanklarınızla gelin de Antep’in, Maraş’ın, Urfa’nın tekmesini hatırlayın!

Dünya dönmeyi bıraktı, yardıma koşuyor; Yunan devlet televizyonu “Ben seni sevdiğimu da dünyalara bildirdim” diyor, bir Yunan gazetesi, Kathimerini, Fransız dergisine yanıt veriyor; “hepimiz Türküz…”

Bir fotoğraf, TKP’li gençler çorba dağıtıyor ve bir Ülkücü genç bu çorbayla içini ısıtıyor… İşte bu fotoğraf geleceğimize bir umut… İyi günde, kötü günde, yan yana; ülkem için, ülkemiz için, insanımız için…
 
Bir başka fotoğraf karesi yakıyor içimi; bir baba enkaz altındaki kızının elini bırakmıyor…
 

Devlet Baba gibi elini tutmuş…
 
Ve bir ses düşüyor evrene, umutlarımızı diri tutan; kimse var mı?..
 
Biz, öyle bir milletiz ki hiçbir zaman eksilmedik; hep vardık… ve hep varolmaya devam edeceğiz; küllerimize sorun… 
 
/tarihten önce de biz vardık
ne zaman yansak
küllerimizden doğardık/
 
TAHİR SAKMAN