yürekte
başlar yangın
gözler
en son ağlar
yeşertemiyorsan
düşlerini
yağmur
olmak neye yarar
rüzgârsan
esmelisin hoyratça
dalların
kırılmalı eğer ağaçsan
tut
ki bulut oldun bir an
geçmiş
çoktan gitti
geleceğin
rengine boyansan
yaşamak
aşktır zaten
seni
gözlerine bağlayan
uzakta
bir yerdedir bilirsin
kalbinde
her gece ıssız ağlayan
şiir
olsan ne şair olsan ne
bir
kalpte tebessümle yoksan
TAHİR SAKMAN
29 yıl… oysa bilmezler kaç bin yıldır yanarım; cehaletin elinde…
/can
dedik yaktınız
dost
dedik yaktınız
şiir dedik türkü dedik ışık dedik
yakamadınız/
kim yanar şimdi kim
madımak’tan fazla yangınım
sürer kıyamet gibiyim
yanarım
kerbela’da yanmışım
sular akmadı çareme
madımak ne ki
cehaletin bir fazlası
susarım
sustukça büyür yangınlarım
susmam
siz sussanız
yandıkça
ışık olur alevlerde yeşerir duygularım
yanarım
yandıkça ayağa kalkarım
/madımak oy madımak
başım dik yolumuz ak
karanlıklar boğulsun
ışığı açık bırak/
TAHİR SAKMAN
 |
| Mazhar Sakman. Fotoğraf: Süleyman Şenel. |
Bloğumda ve sosyal medya hesabımda, Resimli Radyo Dünyası dergisinde, benim de çocukluk hatıralarımın arasında yer eden değerli folklorcu hemşehrimiz İhsan Hınçer’in, babam Mazhar Sakman ile ilgili bir makalesini yayımladım. Aslında bu makaleyi çok önceleri bir kitabımda; (Konyalı Mazhar Sakman’dan Türküler, Konya Valiliği, 1999, Konya.) dergiden bahsetmeden İhsan Hınçer imzasıyla yayımlamıştım.
Ve kesinlikle unutmadık;
11 Mart 1963 - 14 Haziran 1963 tarihleri
arasında Konya’da yayımlanan
Şehir Postası gazetesinde, o günün kısıtlı imkânları içerisinde yayımlanan yirmi
üç türkünün notasını ve babamın arşivinden çıkan henüz tamamlanmamış iki türkünün
notasıyla birlikte kitabımda tekrar yayımladım. Notaların, o günkü anlayış
çerçevesinde değerlendirilmesi gerektiğini de not olarak düşmüştüm.
Bir insanın ölümünden sonra hatırlanmasının
eserleriyle mümkün olduğu herkesin malumudur. Bu sözün canlı bir örneği gibiydi
babam… onun fırtınalı hayatının bir bölümünün canlı tanığı olarak biz ailesi ve
hassaten bendeniz, babam öldükten sonra hummalı bir çalışma içine girmiş ve söz
konusu kitabı hazırlamıştım.
İmkânlarım kısıtlı olmasına
rağmen asla yılmadım. Süleyman Şenel dostumun yol göstermesiyle zaman zaman
ümitsizliğe kapılsam da dostların teşvikiyle boyumu aşan bir gayretle, babamın
bant kayıtlarını basit bir teyple, bir türküyü belki abartısız yirmi kere
dinleyerek deşifre etmeyi başardım.
 |
| Foto: T. Sakman Arşivi. Mazhar Sakman'ın Sarıyakup Caddesi'ndeki bağ evinde, soldan sağa; Cenap Kendi, Kazım Şalvarcı, Mazhar Sakman. |
Türkü metinlerini yazarken eğer
babamın kelimelerini, telaffuzunu bilmeseydim sanırım başaramazdım; çünkü, türkülerin
verdiği coşkuyla kelimeleri bazen yutmuş bazen de yaş itibariyle ve ağzında diş
olmaması nedeniyle anlamakta bir hayli zorlanmıştım. Elimdeki sağlam kaydı,
babam, bizzat kendisine eşlik eden udi Cenap Kendi’nin makara bantlı teybine
kaydettirmiş, ben de onu kasete aktarmıştım. 21 Kasım 1975 -ki bu tarihte
babamın 65 yaşlarında olduğunu söylersem sanırım onun ne denli bir türkü
sevdalısı olduğu hakkında bir fikir verir- yılında başlanan kayıtlara, haftada
bir defa, bizim Sarıyakup’taki bağ evimizde Cenap Kendi uduyla, Kazım Şalvarcı
ise kanunuyla eşlik etmişlerdi. Bu kayıtların pek çoğunu zaten canlı olarak
dinlemiştim. Bunun haricinde de şahsi arşivimde bulunan kayıtları da deşifre
etmiştim.
O dönemlerde, gündüz iş yerimde
akşamları evde, söz konusu kayıtları dinleyerek ciddi bir emek sarf etmiştim. Sanki
bunu babama olan vefa borcu gibi algılamış ve kitap olarak yayımlandığı zaman
sanki üzerimden bir borç kalkmış gibi rahatlamıştım.
İhsan Hınçer’in bahsettiği kayıtlar,
İstanbul Radyosu’nda canlı yapılan yayınların kaydıdır. O yıllarda radyolar canlı
yayınlamaktadır. Babamın zaman zaman bu yayınlardan bahsettiğini hatırlıyorum. İstanbul’a
Konya Gecesi için gittiklerinde bu türküleri okumuştur. Söz konusu kitabımda
da bu bantların arşiv numaralarını vermiştim: “TRT İstanbul radyosu diskoteğinde bulunan 33 1/3
devirli B bantlarda, muhtemelen merhum Sadi Yaver Ataman tarafından 1952
yılında “Konya Gecesi” nedeniyle İstanbul’da bulunan Mazhar Sakman’dan, B-038-A
numaralı ses kaydıyla “Çıkabilsem şu
galeden saraya”, B-038-B numaralı ses kaydıyla “ Elinde sazı (Doktor Civanım)”,
B-038-B numaralı ses kaydıyla “ Bir Konya havası”(?) türküleri derlenmiştir.
(Kayıtlara “Bir Konya havası” ismiyle geçen türkünün, “Elif Gız’ın mendiline
mestine (Gabak)” türküsü olması muhtemeldir.”
 |
| Foto: T. Sakman Arşivi. 4 Şubat 1950 tarihinde İstanbul'da yapılan "Konyalılar Gecesi'nde yerel kıyafetlerle Mazhar Sakman. |
Makalede yer aldığı gibi son yıl
yaz tatilini uzatan Mazhar Sakman, okula gitmemiştir. Konya Muallim Mektebi’nden,
İzmir Muallim Mektebi’ne nakledilmesine sebep olan saz ve söz aşkı burada da kendisini
göstermiştir. Konya’da leyli meccani (parasız yatılı) okuduğu yıllarda,
geceleri okuldan kaçarak oturaklara gitmesi bu aşkın başlangıcıdır. Yaz
tatilinde Konya türkülerinde bir ekol olan kanun sanatçısı Gökmen Hasan
Hüseyin Ağa’nın ‘sarı oğlan da iyi saz çalacak” demesi ateşlenmeye
hazır fitilin alev alev yanmasına neden olmuştur demek mümkündür. Babasını,
Şam cephesinden hasta geldikten kırk gün sonra kaybetmesinden sonra annesi
Vesile Hanım, teyzesinin oğlu Yusuf Ağa’yla bir evlilik yapar. Her ne kadar bu
evlilik Yusuf Ağa’nın bıçkınlığı ve oturaklara düşkün olması nedeniyle uzun
sürmese de Mazhar Sakman’ın üzerinde derin etkileri olmuştur.
Bizzat dinlediğim şekliyle, oturaklara
girmesinin mümkün olmadığı yaşlarda babalığı Yusuf Ağa’ya yalvarır ve
teyzesinin oğluyla (Mehmet Mıngır) yüklüğe (eski Konya evlerinde gündüzleri
yatak ve yorganların konulduğu gömme dolap aynı zamanda geceleri de gusülhane olarak
kullanılır) saklanırlar. Yüklükteki delikten babam ve teyzesinin oğlu sabaha
kadar oturağı çıt çıkarmadan izlerler. Söz konusu makalede babamın anlattığı buna
dayanmaktadır.
“Mazhar Sakman, okuyup
yazmasına rağmen mahalliliğinden hiçbir şey kaybetmemiştir. Farsça ve Arapçadan
da nasibini almıştır. Mektuplarında ağdalı bir lisan kullanır. Fakat bu
kelimeleri bile Konya şivesine uydurur.” İhsan Bey’in bu değerlendirmesi oldukça isabetlidir;
çünkü eski Türkçeye hâkim olmasına rağmen yerelliğini ön plana çıkarmayı
severdi ve yerel kelimeler kullanmaktan oldukça keyif alırdı.
O içinde kopan fırtınalara
kapıldı ve asla durulmadı “O, durgun görünen derin bir sudur.” Derinlerde
hep kasırgalar koptu… ve hayat ve sanat onu savururken o hiçbir zaman pişmanlık
duymadı; bilakis acı çekse de hep mutluydu…
 |
| Foto: T. Sakman Arşivi. Mazhar Sakman, Tevkifiye Caddesi'ndeki saatçi dükkânında. |
 |
| Foto: T. Sakman Arşivi. Yukarıdaki fotoğrafın arkasındaki Mazhar Sakman'ın yazısı. Buna göre fotoğraf, bir Alman Profesör tarafından çekilmiş ve Almanya'da tab ettirildikten sonra gönderilmiştir. Yıl 1977... |
Harabati bir yaşantının son
noktasıydı onun yaşamı… “Tavadan yer, kovadan içerim” derdi… Başında
takkesi, kadı biçimi pantolonu, yeleğinden sarkan altın köstekler, gümüş
savatlı Van işi tabakası, kehribar ağızlığı ve üzerinden yaz, kış çıkarmadığı pardösüsü
… illaki sazıydı onu tamamlayan ve o sazını, sevgiliye sarılır gibi sararken türküler
ağzından değil yüreğinden dökülürdü…
Her şeyi bıraktı belki ama sazını
asla…
Ve o saz; boynu bükük, mahzun…
kendisine; eski günlerin ihtişamını hatırlatacak, yeni nesil bir Sakman’ı
bekliyor…
 |
| Foto: Kemal Soylu. 26 Mart 1987 yılında Yeni Meram gazetesinde yayımlanmıştır: Mazhar Sakman oğlu Tahir ile birlikte Âşık Şem'i'nin mezarı başında. |
TAHİR SAKMAN
Yıl 1953… Ben daha dünyada yokum…
Hoş şimdi ne kadar varım, tartışılabilir…
Resimli Radyo Dünyası’nın 136. sayısı…
Hemşehrimiz İhsan Hınçer kaleme almış… En iyisi sözü ona bırakmak olacak…
 |
| Soldan sağa; Musa Saz, Mazhar Sakman, muhtemelen Orhan Kurşun... |
Konyalı biricik Saz San’atkârı:
MAZHAR SAKMAN
Hayatı-hâtıraları-”Zengin olup da
ne idecem”-Musikiye nasıl başladı?-Ne olmak istiyordu ne oldu? -Karacaoğlanların
diyarı Anadolu...
Anadolu, hâlâ Emrahların,
Karacaoğlanların diyarıdır. Hemen adım başında bir halk şâirine, bir saz
sanatkârına rastlarsınız. Kiminin avazı , kiminin tezenesi, size, bazan hüzün,
bazan neş’e verir. Bunların içinde öyle ustaları vardır ki, muhitlere
yekta’dır.
İşte, memleketimize senelerden
beri âşık veren Konya’nın, şimdi de dumanı üstünde saz sanatkârları vardır. Bunların
pir olarak tavsif ettikleri Çopur İsmail iki yıl evvel hakkın rahmetine
kavuştu. Bilhassa onun ölümü ile divan sahası boş kaldı. Lâkin Murat Tiftik,
Silleli İbrahim, Bozun Ömer, Bekir Defçi, Mazhar Sakman gibi halk, saz ve
türkülerin yeni kıymetleri bu boşluğu ellerinden geldiği kadar doldurmaktadır.
Daha önce bu sayfalarda Murat Tiftik’ten bahsetmiştik. Bugün de Mazhar
Sakman’dan söz açacağız.
Hani Sadi Yaver Ataman Birliği,
bir yıldan beri:
Kabağı da boynuma takarım,
Hovardayı gözünden çakarım,
Senin de gibi yosmaları
Pazarlarda satarım, heyyyyyy.
Diye başlayan bir türküyü, umumi
arzu üzerine sık sık okuyor ya, işte onu, Sadi Yaver’e tam bir Konya tavrı
ağızı ile veren bu bahsedeceğimiz Mazhar Sakman’dır.
Mazhar Sakman, ailesinin bütün
ısrarlarına rağmen memur ve öğretmen olmak yolunu kendi elleriyle tıkamıştır. Kendisi
Konya ve İzmir Muallim mekteplerinde okumuş ve nihayet bu “Saz Merakı” yüzünden
İzmir Muallim Mektebi son sınıfından ayrılmış.
Mazhar Sakman’ı son Anadolu
seyahatimde Konya’da tekrar gördüğüm zaman, kendisine Konya tabiri ile:
-Ak karam dedim, biyol da
memlekete seni tanıtalım. Bana kısacık hayatını anlatıversene?
O, bu teklifime memnun olmuştu:
-Eh dedi, biz de bu uğurda az
yorulmadık. Az cefa çekmedik. 1330 doğumlu olduğuma göre, 40’ına merdiven
atmıştım. Böyle olduğu halde saza ve okumaya yeni başlamış gibi içimde bir
heyecan duyuyorum. Senin anlıyacağın, bu heves bende tâ küçükken başladı. Babam
[burada bahsettiği üvey babasıdır] bıçkın bir adamdı. Sık sık oturak ve saz âlemleri
tertip ederdi. Biz bu âlemlerin yanına bile sokulamazdık, amma, kendimizi de
meraktan kurtaramazdık. Babam ve annem benim okumamı istiyorlardı. Bu maksatla
da tahsilime hiç ara vermedim. Fakat yaşım ilerledikçe saz ve söz meclislerine
de devam fırsatını buldum. Hayatın her türlü kahrını çektim. Nefsimi
mahrumiyetlerle pişirdim. Bir nevi riyazet seneleri yaşadım.
- İlk defa bir topluluk
karşısında ne zaman çalıp, okudun?
-Daha 17-18 yaşlarında
meclislere devama başladım. 1933 yılında Cumhuriyetin 10. yıl dönümünde İzmir
Muallim Mektebi 4. sınıfında iken, musiki muallimimiz Ziya Aclan’ın teşvikile
ve saz ile bir halk türküleri konseri verdim. Halk beni dehşetli tutmuştu.
Zaten teşvik ve istidadın bu işte büyük payı vardır. Yazın Konya’ya her
dönüşte, arkadaşlar, bir oturak âlemi tertipler, beni de çağırırlardı. Artık bu
meclislerin aranılan bir uzvu olmuştum. Nihayet bu meclislerin havası beni o
derece sardı ki, o yıl yaz tatili bittiği halde okula gitmedim. Çoğu bunun bir
intihar olduğunu söyledi. Fakat ben, bu teşhisin yersiz olduğuna dair canlı bir
delilim. Şimdi Konya’da hem bir saatçi dükkânım var, hem de fermanım. Bu
ferman. Bu fermanım kendi kendine buyruk olmak fermanıdır. Gönlüm küsüver di
mi, on beş yirmi gün dükkânı açmam kimse bir şey diyemez. Zamanı gelir,
geceleri Şehir Lokali’nde saz çalar, gündüzleri de elimden geçen dakik saatler
gibi muntazaman çalışırım.
- Senin yetişmende başka saikler
de var mıdır?
-Asker olduğum zaman bandoya
geçtim. Riyaseti Cumhur Heyetine bağlı Musiki Tatbikat Okulu’nda Veli Kanık
müdürümüzdü. Kendisinden çok tenevvür ettik. Geçen sene İstanbul Radyosu’nda
iki seans okuyup, çaldığım zaman, muhterem hocamı karşımda görmiyeyim mi, hemen
koştum, elini öptüm. Zira bizde çok emeği vardır. Nota bilgimi, onun sayesinde
ilerlettim. Hâlen bu sayede halk türküleri derlemeciliği de yapıyorum.
Mazhar Sakman, okuyup yazmasına
rağmen mahalliliğinden hiçbir şey kaybetmemiştir. Farsça ve Arapçadan da
nasibini almıştır. Mektuplarında ağdalı bir lisan kullanır. Fakat bu kelimeleri
bile Konya şivesine uydurur. Derlemeleri de olduğundan bahsettiği için sordum:
- Topladığın bu türküleri ne
yapıyorsun?
-Yakında bunların en
seçmelerinden 50 tanesini “Konya Türküleri “ adı altında notalar ile birlikte
neşredeceğim. Biz de karınca kararınca bir şeyler yapalım. Evlâtlarımız ileride
belki adımızı bu suretle unutmazlar.
- Hayatından bu kadar memnun
olduğuna göre, bari bir köşeye para filan biriktiriyor musun?
Yaz kış durmadan terliyen Mazhar
Sakman’ın alnından kayan birkaç ter damlası sarı bıyıklarının arasında
kaybolurken, o kıs kıs gülüyordu:
- Ne diyorsun sen İhsan Bey,
beni daha öğrenemedin mi? Ben bugün kazanır, bugün yerim. Zengin olup da ne
ideceğim? Sonra irahatsız olurum.
Mazhar Sakman’ın prensiplerine
akıl erdirmek cidden girift bir meseledir.
Mazhar Sakman’a veda etmiş
gidiyordum, yolda bir arkadaşına rastladım, ona bu huylarından bahsettim. Bana
şunları anlattı:
- Mazhar, kendisine her türlü
ezayı reva görür. Hiçbir şeye kıymet vermez. O, durgun görünen derin bir sudur.
Bir gün bizzat gördüm. Bir mecliste çalınmış, yenilmiş, içilmiş, kız
oynatılmıştı. O, rakıyı bile bardakla içiyordu. Anadolu evlerinde teras yerine
kaim olan tahta boşa çıktığımız vakit, onun orada yüzü koyun sızmış olduğunu
gördük. Kaldırmak isteyince “Bırakın beni satlıcanlar oluvuruyum. Birde
ordan nasibimi alayım hay garam”, diye inliyordu. Kaldırmaya muvaffak
olamadık. İşte o kadar garip ve anlaşılmaz bir adamdır. Zatülcenp olmakta bile,
bir deva aramaktadır!
Şimdi, ne zaman Sadi Yaver'in salı
ve perşembe günleri İstanbul Radyosu'ndan:
-Sayın dinleyiciler, şimdi
Mazhar Sakman'dan alınan bir Konya oyun havasını dinleyeceksiniz, dediğini
duysam, hemen onu hatırlar, ister istemez tebessüm ederim.
İhsan HINÇER
 |
| Şair Koray Ekener (1942-1992) |
Dükkâna gelirken karnı açsa, gelirken etli ekmeğini, toksa, çayını söyler
gelirdi. Sonra gelsin şiirler, karşılıklı… sanki bitmeyen bir zaman tünelinden
geçercesine kendimizi şiirin içinde yitirdiğimiz günler…
Tıpkı, şair Şükufe Nihal Başar’ın /Bir köhne kitap, bir sarı kandil neme
yetmez?/ dediği gibi yaşadığımız günler…
Yeni Meram gazetesinde günlüklerini, şiirlerini okurdu tüm Konya… Maddi
sıkıntıları hiç bitmeyecek gibiydi sanki ama kimseye de eyvallahı olmamıştı.
Şairler bohem yaşamayı seven insanlardır… Şehirler, insanlar statükoyu
korumanın peşindedir… Birçok şairin kaderi onu da vurmuştu sonunda…
Hatırlanmak mı? Siz hatırlasanız ne olur, hatırlamasanız ne olur ki?
Sizden hayatında bile bir beklenti içine girmedi, öldükten sonra hiç olmaz!
Şair (Şükufe Nihal
Başar) söylemiş:
/Vardır anacak bir gün
olup ismimi elbet,
Bir servinin altında dolan göz neme yetmez? /
Biz unutmadık Koray… “Fotoğrafımı verdim geçen gün, çocuğun uslu durmazsa
korkutursun” diyerek kendinle dalga geçecek kadar kendinle barışıktın…
Dünya gücüne gitmişti…
29 Haziran 1992… Koray
sustu mu? TRT’de Avni Anıl bestesi bir şarkı çalıyor ve Koray’ın kulakları
çınlıyor:
/Sen saçlarıma koşan aklar gibisin
Ansızın gözlerime dolan rüyalar gibisin
Acılar / kahırlar / dertler getirdin bana
Şimdi içimde açan baharlar gibisin
Ansızın gözlerime dolan rüyalar gibisin/
Haydi Konya, bir daha unut…
Ama kadim bir dostu unutmamış… elimde Yeni Meram gazetesinden bir sayfa 29
Haziran 2002 tarihli… ve altında dost bir imza; Ahmet Alıcı… hüzün dolu bir
sayfa…
Unutmadık Koray; titrek ellerinle yazdığın şiirler, dolunay zamanı
dökülüyor birer birer…
TAHİR SAKMAN
hasretin
rengidir umut
yıldızlardan
öteye koşan
her gece bir
başka
sessiz umarsız
kanayan
hasretin
rengidir ayrılık
bilinmezler
yolundur
kalsan da gitsen
de
artık rengin
umuttur
hasretin
rengidir yalnızlık
içinde büyüdükçe
bir boşluk
kalbin onunla
atar
gözyaşında yüzer
sarhoşluk
hayatın
rengidir aslında umut
varsa yaşarsın hep
yeni baştan
gerisi hikâyedir
filizlenir gözlerinde
anlatmadım say
unut
TAHİR SAKMAN
 |
Fotoğraf: T. Sakman arşivi. Barana gecesi soldan sağa; Tahir Sakman, Orhan Kahveci, Mustafa Koç, Fatih Çinioğlu, Saim Kayhan, Makineci Ali Nalçakan, Süleyman Vurulmaz, Hanefi Demirci.
Üzerinden yirmi yıl geçmiş… Tarih 6 Mayıs 2002, Konya Devlet Tiyatrosu Salonunda Konya Barana Gecesi yapmıştık; İl Kültür Müdürü Sayın Necip Mutlu… Konya İl Kültür Müdürlüğü ile Konya Fikir Sanat Kültür Adamları Birliği katkılarıyla düzenlediğimiz geceyi bendeniz sunmuş ve Konya türküleriyle oturaklar hakkında genel bilgiler sunmuştum…
Geceyi “6 Mayıs hıdrellez günü, başka gün bulamadınız mı” diye eleştirmeye
kalkanlar bile olmuştu…
Yerel bir kıyafet bulamamıştık, kimse sponsor olmuyordu… Kültür
Müdürlüğünün depolarına bakmıştık; neredeyse Konya hariç birçok bölgenin
kıyafeti vardı. Çaresiz siyah pantolon, beyaz gömlekle çıkmıştık...
Saim Kayhan türkülerimizi okumuş bendeniz de türkülerin anonsunu yaparken
hikâyelerinden örnekler sunmuştum. Konya türkülerini oturakların mahremiyetinden
çıkarıp salonlara, açık havalara taşımaya başladığımız ve geniş halk kitlelerinin
ilgisine sunmaya başladığımız günlerdi.
 |
| Foto: T. Sakman Arşivi. Sanatçımız Ahmet Özdemir Barana Gecesi'nde... |
Geceye merhum Ahmet Özdemir de uduyla tek başına katılarak destek vermiş ve
o bildiğiniz üslubuyla Konya ağzından örneklerle salonu kırıp geçirmişti…
Geceyle ilgili o dönemlerde Yeni Meram gazetesindeki köşe yazım şöyle:
KONYA BARANA GECESİ*
Biliyorum; nice zamandır özlediğiniz... Nice zamandır, sahnelerde doyasıya Konya türkülerini dinlemeniz kısmet olmadı. Gerçi biz zaman zaman toplanıp kulağımızın pasını, yüreğimizin yasını siliyorduk ve bunu sizlere aktarıyorduk ama... Biliyorum, bu size yetmiyordu. Daha fazlasını istiyordunuz. İşte vakit geldi, alın size daha fazlasını...Bugün akşam Konya Devlet Tiyatrosu’nda dünkü Konya oturaklarının yerini
alan Barana Geceleri yaşatılacak. “Konya Barana Gecesi” adıyla İl Kültür
Müdürlüğü ile Konya Fikir, Sanat, Kültür Adamları Birliği tarafından düzenlenen
gecede Konya türkülerinin egzotik nağmeleri eşliğinde, doyumsuz anlar
yaşayacaksınız. Bendenizin de görev aldığı ve Konya oturakları hakkında
açıklamalarda bulunacağım bu çok önemli etkinliği, mutlaka görmenizi istiyorum.
Bakın hepinize okuduğumuz türküleri soracağım eğer bilemezseniz, yandınız... Selçuklu’dan kalan ata yadigârı türkülerimizin dost sesini, kulaklarınızda duymak istiyorsanız ve o türkülerimizdeki gizemli motiflerin eşliğinde binyılların ötesine taşınmak istiyorsanız, bu akşam Konya Devlet Tiyatrosu’na 20.30 da gelmelisiniz.
Gecede sahne alacak olan Türkü Gönüllüleri Grubu’nun yanı sıra Ahmet
Özdemir ağabeyimiz de o bildiğiniz üslubuyla, sizleri gülmekten kırıp
geçirecek. Türk Gönüllüleri Grubu’nda yer alan genç sanatçılarımızın isimleri
şunlar; divan sazı Ali Nalçakan, bağlama ve solist Hamdi Öztımastı, bağlama
Orhan Kahveci, ut Fatih Çinioğlu, kanun Mustafa Koç ve ritm Süleyman
Vurulmaz... [Geceye mazereti nedeniyle Hamdi Öztımastı katılamamış solist
olarak Saim Kayhan katılmıştır ayrıca ritm kaşık olarak da Hanefi Demirci eşlik
etmiştir.]
Gecede sizlere dünün Konya’sında yaşanan şehir muhiti musiki meclisleri
hakkında da açıklamalarda bulunacağım. Türkülerimizin özelliklerinden bahisle
yıllardır duyduğunuz ama belki de hikâyesini bilmediğiniz türkülerin
hikâyelerini, yani nasıl yakıldıklarını anlatacağım. Böyle bir etkinlik her
zaman yapılmaz. Bu önemli ve özel geceye yoğun ilgi nedeniyle, erkenden
gelmelisiniz...
Bu gecenin yapılması için olağan üstü çaba harcayan Konya İl Kültür Müdürü
Sayın Necip Mutlu’ya da Konya türkülerinin yaşatılmasına verdikleri önemli
destekten dolayı teşekkürlerimi sunuyorum. Ayrıca tiyatro salonunu bizlere
tahsis ederek, Konya türkü kültürünü yaşatmamıza olana sağlayan Konya Devlet
Tiyatrosu Müdürü Sayın Cengiz Korucu’ya da şükran borçluyuz.
Bu arada geceye sponsor olmaları için başvurduğumuz ama nedense Konya
Barana Gecesi ismini, Konya türkülerini duydukları zaman tüyleri diken diken
olan büyük büyük kuruluşların başındaki küçük adamlara da sitemlerimizi
yolluyoruz.
Bizler, her türlü imkânsızlığa rağmen Konya türkü kültürünün yaşaması için
verdiğimiz mücadelenin boşa gitmediğini görmekteyiz. Tabii ki; güvendiğimiz
sadece sizlersiniz. Ve eminim ki; bizi bu akşam saat 20.30 da Konya Devlet
Tiyatrosu’nda yapacağımız “Konya Barana Gecesi”nde bizi yalnız
bırakmayacaksınız. Ücretsiz olarak halka sunulacak olan gece, Selçuklu Türkmen
kültürünün Orta Asya steplerinden şaha kalkan notaları eşliğinde, coşkun Konya
türkülerinin yüreklerimizdeki estirdiği heyecanlarla, umutlarımızın hep diri
kalmasına vesile olacak.
Hepinizi bekliyoruz... Hepiniz benim özel misafirimsiniz. Aslında sizi
misafir edecek olan atalarımızın sesidir, soluğudur. Eğer bu akşam gelirseniz
bunu hissedeceksiniz...
TAHİR SAKMAN
Şarkı, şiir, festival derken... hayat... daha doğrusu ülkemin şartları hatırlattı:
İlk defa, ucuz denilen zincir bir markette üç parçanın ikisini kasada bıraktım, fiyatlar Konya tabiriyle anovvvv...
Sonra mandıraya gittim... zeytin 50 TL, şükür geçen de aynı fiyata almıştım ama...
Erenler, mandıranın köy tipi, yarısı su, yavan peyniri anov ki anov hatta ânnâh... 95 TL olmuş...
Oysa 60 TL idi 1-2 hafta önce...
Şimdi bu paylaşım, yeni internet yasasına göre suç olur mu?
Eğer suç değilse birkaç kez daha anovvv hatta ânnâh ki ne ânnâh!
TAHİR SAKMAN
 |
| Foto: T. Sakman |
Memleket sevdasından hey canım hey”
Bütün stat söylüyordu… sadece bu değildi;
“Elfida, bir belalı başımsın
Elfida, beni fark etme sakın”
Sonra;
“Yollarda bulurum seni
Takvimlerden çalarım seni
Dans ederim hayalinle
Yine de yaşarım seni”
 |
| Foto: T. Sakman |
Konya’nın gençleri sel gibiydi:
“Bir gün belki hayattan
Geçmişteki günlerden
Bir teselli ararsın
Bak o zaman resmime”
Sanki şehrin gençleri, genç kalanları,
eski bir isyanın, birikmiş, geç kalmış bir bir öykünün patlaması gibiydi… Haluk
Levent vardı sahnede ama söyleyen halktı:
“İzmir’in
dağlarında çiçekler açar
Altın
güneş orda sırmalar saçar
Bozulmuş
düşmanlar yel gibi kaçar
Adın
yazılacak mücevher taşa”
Oysa adı
çoktan yazılmıştı, Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın adı gençlerin yüreklerine…
Bu bir
duygu patlamasıydı bütün stat ayakta, Aziz Atatürk’ün manevi huzurunda gibiydi
sanki, tek yürekti…
Bu şehr-i
Konya çok enteresandır: içine girmezseniz asla bilemezsiniz. Öyle dışarıdan
bakıldığı gibi görünenin çok ötesinde bir Konya vardır ve gerçek Konya orada
kendini gizler; sırrını asla vermez kimselere… ta ki siz Konya olana kadar…
Dün akşam
bir konser… konserden öte bir şeydi; öteki bir şehrin dalga dalga vurmasıydı ve
hatırlamasıydı; Millî Mücadeleye nasıl sahip çıktığını, nasıl Kuvvacı olduklarını,
Öğüt gazetesinin yakalanmamak için trende basıldığını, en çok şehit veren vatan
toprağı olduğunu yeniden hatırladı… aslında hiç unutmamıştık; hafızalarımızın
tozunu aldı gençler…
 |
| Foto: T. Sakman |
Ve Atatürk’ün
Batı Cephesi Karargâhı’nı Akşehir’e kurarak; sırtını Konya’ya, Konyalıya
dayadığını hatırladı yeniden…
“Yaşa
Mustafa Kemal Paşa yaşa”
Türkiye
Cumhuriyeti gibi dünya durdukça adın yaşayacak Gazi Mustafa Kemal Paşa…
Yeniden, “Yaşa
Mustafa Kemal Paşa yaşa…”
İzlemek isteyenler için link:
https://drive.google.com/file/d/1p5ISpDgmC1kV6p_XRhprYXt9Fg3WE2IG/view?usp=sharing
TAHİR
SAKMAN
 |
| Foto: T. Sakman |
