YAVAŞ!

Ağustos 20022 Tahir Sakman

“Yavaş Tahir” derdi merhum Seyit Küçükbezirci…

Sanki kendimle bir yarış içindeydim; yavaş Tahir… yoksa yarışım hayatla mıydı? Oysa hayatla yarışılamazdı ki! Ama bir tek şeyden emindim; hayata yetişmekti, hayata geç kalmamak üzerineydi kaygılarım…

Sevgili dostlar, son dönemlerde yaşadığım yoğunluklar beni biraz yıpratmış olmalı ki bir süredir sizlerden uzak kaldım. Nükseden vertigo; bilgisayar, telefon ve TV’den uzaklaşmama neden oldu. Gözlerimdeki astigmat da uzun süre dijital ortamlarda bulunmamı ve yazmamı engellemeye başladı.

Aslında iyi de oldu… Kendime gerçekten zaman ayırdığımı hissettim ancak yazma gibi bir tutkumuz vardı ve yazılacak / söylenecek daha o kadar çok şey var ki… uzun yıllardır muhtelif mecralarda yazdığım kültürel makaleleri topladığım kitabın son aşamasına geldim, bin sayfayı geçti. Önümüzdeki aylarda bitirmeyi umuyorum. Sonra ramazanlarda söylediğim manileri, yeni baştan toplamak istiyorum sonra “Size Rağmen Yaşadım” isimli çalışmam da -tam annemi yazacağım sırada- annemi kaybetmem nedeniyle sekteye uğradı, ona da bir dönüş yapmak istiyorum.

T. Sakman

Yavaşlamam gerekiyor güya… ama dünya yavaşlamıyor? Hem sadece dönen başım değil ki; sanki dünya dönmüyor, bu dünya bir dursa, başımın dönmesi de geçecek! Yani “Mevlâna torunuyuz, döneriz!” dediysek, bu kadarını da kastetmemiştik!

Her neyse dostlar, güven ve sevgi dolu olarak; hayatla uyum içinde olmayı seçerken, kendimi ve tüm evreni olduğu gibi görmekten mutlu olduğumu özellikle belirtmek isterim.

Yine, yeniden, hep yeniden; yarışmadan ama yavaşlamadan, hayatın bana sunduğu armağanlara doğru, çizdiğim rota üzerinde her ne varsa sevgiyle kucaklıyorum.

Sizleri seviyorum…

TAHİR SAKMAN

 Tahir Sakman, Haziran 2022