EKMEĞİ EKMEĞE KATIK ETMEK

 

EKMEĞİ EKMEĞE KATIK ETMEK
 
Ekmeği, ekmeğe katık eden bir nesiliz biz…
 
Siz bunun tadını asla bilemezsiniz! Biz Konyalılar, ekmeği şöyle “yemeğe banarak” yemezsek karnımız asla doymaz. Makarnanın, bulgur veya pirinç pilavının yanında ekmek yemezsek karnımız nasıl doysun!
 
Kocaman bir somunu (o kocaman somun şimdi minnacık oldu) bir dilim peynirle veya bir domatesi tuzlayarak yemeyi kesin biz icat etmişizdir. (Amerikalılar yetiştirmiştir ama Konyalılar da yemesini bilmiştir!) Yani utanmasak etli ekmeği de ekmekle yiyeceğiz! (Bunu şimdi icat ettim, günümüzün hayat pahalılığında epey işe yarar!)
 
Yer sofraları vardı eskiden; anam tertemiz bir örtü getirir odanın ortasına serer üzerine tahta siniyi koyardı. Bir tas çorba veya yemek ne varsa tahta kaşıklarla dalardık... Mutlaka tembih edilirdik hatta hafiften uyarılırdık “ekmeğine katık et” diye… Bu uyarı, “az yemek, çok ekmek” demekti…
 
Bizler iki dünya savaşı ve Millî Mücadele’yi görmüş, şehit vermiş bir neslin torunları, çocukları olmamız hasebiyle aslında bu gayet doğaldı. Az yemek, çok ekmek yedirmişlerdi bize ama karşılığında özgür bir vatan bırakmışlardı… Ruhları şad olsun…
 
Çıraklık dönemlerimizde İstanbul Caddesi’nin ara sokağındaki Anadolu Lokantası’na giderdik öğlenleri kuru fasulye, pilav yemek için. Tabii önce başında beklediğimiz adamın bir an önce yemeğini bitirip kalkmasını sabırsızlıkla bekleyerek… Tencerenin başında İlyas Usta’nın gür ve neşeli sesi duyulurdu, sanki yemek değildi pişirdiği; sevgiydi, saygıydı…
 
“Bu ne len! Az guru, az pilav çok ekmek!”
 
İlyas usta ne yapsın; bir tas çorbayla veya az kuruyla bir ekmek yiyen çıraklara, kalfalara nasıl ekmek yetiştirsin?.. Tabii İlyas Usta işin şaka tarafındaydı, rahmet olsun…
 
Bu şehir tahıl ambarıydı… umarım hâlâ öyledir!
 
Tahıl ambarı olmanın getirdiği bir ayrıcalıktı belki de ekmeği çok yemek… Hiçbirimizin tandır ekmeğinden, yufka (şepit) ekmeğinden vazgeçemediği bundandır ama ne hikmetse çarşı ekmeğini istediği kalitede yiyemez Konyalı…
 
Son dönemlerde ekmek çeşitleri çoğaldı, tam buğday, tam tahıl, çavdar, siyez buğdayı, kepekli vs… Normal ekmeğin bir narhı var ama diğerlerinin bir standardı olmamalı ki herkes kafasına göre bir fiyat belirliyor:
 
Mesela tam buğday ekmek bazı fırınlarda 20 liradan satılırken bazılarında 25 lira… Kepekli ekmeklere boya konulduğu iddiaları vardı bir zamanlar, tam buğday ekmekte de bazı fırınların ekmeklerinin rengi ne yazık ki farklı farklı çıkıyor. Kimseyi zan altında da bırakmak istemem umarım fırınlarımız bu konularda da denetleniyordur.
 
Tandır ekmeği ise şu an 25 TL’den satılıyor. Bir Konyalı olarak tam damak tadımıza hitap eden bu ekmeği her zaman almak isterim ama 25 lira olunca insan biraz değil çok düşünüyor… Bu ekmeği tandırlarda pişirmek oldukça zahmetli bir iş, bu nedenle fiyatına bir şey diyemiyorum ve hak ettiklerini düşünüyorum.
 
Üç lira, beş lira ne olur ki demeyin çünkü ekmek her gün birkaç tane alınan temel gıdamız, böyle olunca hesap tutmak şart oluyor. Belediyenin tam buğday ekmeğiyse 14 liradan satılıyordu ama şimdi “sağlık için tam buğdaya tam destek” ismiyle bir kampanya yaparak tam buğday ekmeğin fiyatını 11 liraya indirdiler. İşte halka hizmet budur…
 
Karatay Belediyesi bu konuda; halk sağlığına ve beslenmesine verdiği önem için alkışı hak ediyor…
 
Artık tam buğday ekmeği, ekmeğimize katık edebileceğiz…
 
TAHİR SAKMAN
 
 

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 28 KARANFİLİM SAKSILARDA ÇANAKTA (ASLAN KARAM)

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 28 KARANFİLİM SAKSILARDA ÇANAKTA (ASLAN KARAM)
 
Konya oturaklarında okunan türkülerimizden olan bu türkünün metni şöyle:
 
KARANFiLİM SAKSILARDA ÇANAKTA (ASLAN KARAM)
 
Karanfilim saksılarda çanakta
Bir yâr sevdim şu karşıki konakta
            Aslan karam gel karam
            Fındıkları kır karam
            Eller yârini bulmuş
            Sen de hava al karam
 
Cevizin çürüğü özünden olur
Yâr için ağlayan gözünden olur  
            Aslan karam gel karam
            Fındıkları kır karam
            Eller yârini bulmuş
            Sen de benim ol karam
 
Bir taş attım pencereye tık dedi
Bir kız çıktı annem evde yok dedi
            Aslan karam gel karam
            Fındıkları kır karam
            Eller yârini bulmuş
            Sen de benim ol karam

https://www.youtube.com/@tahirsakman-Konya

https://youtu.be/MQIKd8R03mg?si=oYQSHoT2zLFk6TET       

 
TAHİR SAKMAN
  

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 27 GÖZELCE'NİN KÖŞEDEDİR ODASI (SAFFET EFENDİ)

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 27 GÖZELCE'NİN KÖŞEDEDİR ODASI (SAFFET EFENDİ)
 
Buram buram Konya kokan türkülerimizden bir tanesini Mazhar Sakman 12 telliyle çalıp söylerken Cenap Kendi utla, Kazım Büyükşalvarcı kanunla eşlik ediyor.
 
1800’lü yıllarda yakılan ve Konya oturaklarında söylenmeye başlayan türkünün enteresan bir hikâyesi var. Sahip Ata Caddesi, Gazezler Sokağı… “Cingenoğlu” ismiyle bilinen fırınının karşısı… Bugün ayakta olan tarihi bir yapı var, olay bu konakta geçmiş veya tam karşısında şimdi apartman olan yerde iki katlı kerpiç bir evde yaşayan Hevayı (havai) Halil Ağa’nın evinde…  Güzelliği dillere destan ve bu nedenle de “Gözelce” lakabı takılan, Hevayı Halil Ağa’nın yeğenini kaçırmak için şehrin tanınmış nüfuzlu ailelerinden birisi avenesiyle birlikte gece baskına gelirler…
 
Hevai Halil Ağa yeğeninin sabaha kadar savunur, vermez ama dolma tüfeğin dumanından gözleri kör olur ve lakabı da “Kör Halil Ağa” olarak değişir. (Türkünün geniş öyküsünü “Dünden Bugüne Konya Oturakları” kitabımda bulabilirsiniz.) 

https://www.youtube.com/@tahirsakman-Konya

https://youtu.be/HT1uBhPcJBQ?si=XhKbHxWMiNLhs5CH
 

TAHİR SAKMAN
 

BUGÜN GÜNLERDEN BALCAN

 

BUGÜN GÜNLERDEN BALCAN
 
Galiba pazar diyecektim… Muhacir Pazarı’nın pazar günüydü bugün…
 
Bilin bakalım orada ne buldum?
 
Hani geçenlerde kaybolmasından korktuğumu yazdığım, yerli mor balcan karşıma çıkmaz mı? 40 yıldan çok fazla dostluğumuz var, şimdi tam söylersem yaşım ortaya çıkar…
 
Valla dimem!
 
Ama pazar üzerine çok diyeceğim var:
 
Pazarda yerli üretim gördüğünüz zaman hani Ayşaplanın, Hatçabanın eliyle toprağın bağrını deşeleyerek, özenle gözlerinden yaş damlatır gibi (su faturaları malum) sulayarak büyüttüğü avarları hemen alın… O lezzeti başka yerde asla bulamazsınız, çünkü Ahmet amcanın, Mehmet dayının nasırlı elleri değmiştir; emektir, terdir ve Konya toprağının bereketidir onları tatlandıran… Malum biberimiz bile bal gibidir…
 
Üçe beşe bakmayın, ne isterlerse verin alın; çünkü artık yetişmiyorlar, her yıl gittikçe azalıyor, üretimden düşüyorlar belki seneye bulamayacaksınız, bulduğunuz yerde pazarlıksız alın…
 
Bir de Konya dışından gelenler var mesela Mut’tan getiriyorlar ve yerli biber diye satıyorlar! Ama Konya toprağının lezzeti yok, benden söylemesi…

 
Mustafa Sertoğlu… toprağın efendilerinden, öpülesi elleriyle yetiştirmiş, gözü gibi bakmış Hasanköy’de (Şimdi mahalle diyorlar, ne değiştiyse?) küçük bir bahçesi varmış orada yetiştirmiş. Aslen Çalmandalı ve toprakla haşır neşir olmaktan belki, her yıl eşilen toprağa benzeyen yüzüyle ama hep gülerek (toprak gibi) mallarını satmaya çalışıyor.
 
Mor patlıcan yetiştirmiş Konya’nın ata tohumundan… 60 yaşın verdiği hüzünle titreyen sesi birden aydınlanıveriyor… “Yerli” diyor “yerli, bunlar doğal!”

 
Ah, Mustafa abi ah! Senin gibi insanlarımızı uzakta değil çok yakın bir gelecekte mumla arayacağımız bir gelecek artık çok uzak değil; toprağı yok ettikçe, suyu kirlettikçe, bu doğa var ya bu doğa, intikamını acı bir şekilde alacak!..
 
Yerel yönetimler diyorum bu insanlardan en azından pazarda işgaliye parası almasa göçer mi? Hani park, bahçe yapıyorsunuz ya! Bu insanlara da arka çıksanız, Zafer’deki zengin dükkânlarına harcadığınız paraların bir kısmını bu insanlara tahsis etseniz? Yerli tohumlarımıza koruma ve standart getirseniz, bu insanların ürettiklerini satın alıp değerlendirseniz?
 
Ayşe ninem titreyen elleriyle biber tartarken… Hatçaplam “salatalıkları daha yini topladım” derken… Tabii ki gurur duydum ama… Utandım dersem yalan olmaz…
 
Mustafa abi, eğilip doğrulmaktan beli tutulmuş… Bu insanlar yerli tohumlarımızın kahraman koruyucularıdır…
 
En azından bizler satın alalım, pazarlık etmeden ki seneye aynı yerli biberi, yerli salatalıkları, yerli fasulyeleri, yerli mor balcanı tekrar bulabilelim…
 
Haydi mahallenizde kaldıysa duvarları ak toprakla sıvalı bir kerpiç ev ve içinde yaşayan bir nine varsa, Havvapla, Şerifapla, fark etmez ismi, onlar bizim kahramanlarımız, mutlaka evin bir köşesinde tandır vardır, yoksa kesin maltız vardır el yapımı… Söndürme kömürüyle yaktırın maltızı ve yerli mor patlıcanlarımızdan götürün size imil imil ateşte pişecek bir balcan vursun… Yerken parmaklarınıza dikkat edin…
 
Onun için demiştim “bugün günlerden balcan” diye…
 
Bize her gün balcan!.. Çok şükür bu sene de yerli balcan yemek nasip oldu…
 
TAHİR SAKMAN
 
 
 

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 26 VARIN GİDİN ŞU YAYLANIN DÜZÜNE (ATLI GEL...

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 26 VARIN GİDİN ŞU YAYLANIN DÜZÜNE (ATLI GELIYOR)

Mazhar Sakman tarafından Konya oturaklarında okunan varyant türkülerimizden biri:

Varın gidin şu yaylanın düzüne (düzüne)
Sürmeler mi çektin ala gözüne (haydi)
(Haydi haydi) Atlı geliyor
Bizleri inleten (guzum) taksi de geliyor
(Haydi haydi) Göremez oldum
İllerin yüzüne (canım) bakamaz oldum
Senin için canımı veremez oldum

Çekivirmiş gaterinen deveyi (deveyi)
Bağlanırsam neylerim düveyi (haydi)
(Haydi haydi) Atlı geliyor
Bizleri inleten (guzum) taksi de geliyor
(Haydi haydi) Neler oluyor
Yollarını (canım) bilemez oldum
İllerin yüzüne (guzum) bakamaz oldum

Garşı dağın yamacı dik geçilmez (geçilmez)
Acıdır aşkın şarabı içilmez (haydi)
(Haydi haydi) Atlı geliyor
Bizleri inleten (guzum) taksi de geliyor
(Haydi haydi) göremez oldum
İllerin yüzüne (canım) bakamaz oldum
Senin için canımı veremez oldum

TAHİR SAKMAN

KUMKÖPRÜ BALCANI

KUMKÖPRÜ BALCANI
 
Bu yazıyı 14 Temmuz 2021 tarihinde yayımlamıştım:
 
Şimdi semizotunu yazdım, domatesi, biberi yazdım; Kumköprü balcanını (patlıcan) yazmasam olmaz!
 
Bu yazıyı okuyanların arasında eminim Kumköprü patlıcanından yapılma orta (bütümet) yiyenler mutlaka çıkacaktır.
 
Peki, ya yemeyen varsa?
 
Onlar da şanslarına küssün; çünkü artık ne o Kumköprü kaldı ne de patlıcanı... hepsi betona / ranta teslim oldu, hem de o bağlarda, bahçelerde o patlıcanı yiyenlerin eliyle!
 
Tabii bu bir günde olmadı; önce şehir ırmağının suyunu kestiler ki avarlar sulanmasın! Kuyularla sulanmaya çalışıldı bir süre ama kuyuların suyu her yıl derinlere çekiliyordu.
 
Su bitti… avarlar susuz kaldı sonra ağaçlar kurumaya başladı; görünen buydu oysa kurumaya başlayan topraktı, insandı...
 
İnsanımıza ne olduysa bir beton sevdasına kapıldı... hani o "nohut oda, bakla sofa" evleri beğenmez olduk, katlara çıkmalıydık, çıktık, katlanmaya başladık.
 
Hâlâ katlanmaya devam ediyoruz!
 
Bağlar, bahçeler arsa oldu, parsel oldu. Parayı bulmuştuk; "çarşıdan alırız iki kilo patlıcan, yeriz" denilmeye başlandı; çarşıdaki patlıcanın yetişmesi için toprağa ihtiyacımızın olduğunu unutarak…
 
İşte biz o gün yitirdik Kumköprü patlıcanını... yitirilen aslında patlıcan değil topraktı!
 
Kıyıda, köşede yine vardır ama her yıl azalan toprak, intikamını bizden bir gün alır, bunu da bilin ağalar!
 
Konyalılar, siz şimdi bana kulak asmayın, en yakın pazara gidin, yerli patlıcanlardan alın. Aynısı olmasa da yakın lezzeti bulabilirsiniz.
 
Bendeniz közlemesini çok severim; üzerine bol Karapınar tereyağı sürülmüş sarımsaklı közleme patlıcanlar benim favorimdir.
 
Artık siz orta mı yaparsınız yoksa musakka mı bilemem ama ikisi de lezizdir. Şimdi size orta tarifi veremem; çünkü şeflere, gurmelere ayıp olur. Her ne kadar bendeniz sonradan gurmeysem(!) de yakışık almaz ama şunu mutlaka söylemeliyim:
 
Orta yapmak için önce bir Konya kadınından el almak gerek; değilse yaptığınız ortalar geçersizdir! Ayrıca maltız ateşinde imil imil pişmeli..
 
“Maltız ne” diye sormayın, onu da siz bulun canım!

 
PATLICANA MANİLER
 
Sağım solum dört bir yanım
Çok tatlıdır benim canım
Başka yerde aramam ki
Kumköprü'de patlıcanım
 
Boşa değil bu sözlerim
Gelmezseniz çok özlerim
Sizin evde buluşursak
Patlıcanı ben közlerim
 
Asla tutmaz benim ahım
Yoktur zaten hiç günahım
Yemeklerin içinde
Patlıcandır padişahım
 
Sağı solu her yanı
Sana verdim al canı
Ömrüm sana fedadır
Kumköprü’nün balcanı
 
Ara verin diyete
Önem verin niyete
Musakkayı yiyenler
Kesin gider cennete
 
Patlıcanın eyvahı
Tutar mı bilmem ahı
Orta yerken ölenin
Affoluyor günahı
 
Kumköprü'de eksinler
Bir yaz günü söksünler
Mezarımın başına
Mor patlıcan diksinler
 
Fotoğraftaki patlıcanlar her ne kadar yerli olsa da o bizim eski sivri uçlu mor patlıcanlarla hiç alakası yok, domatesten sonra onları da kaybettik sanırım…
 
TAHİR SAKMAN

 

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 25 KETEN GÖMLEK DİZE DEK (NENELER-MENELER)

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 25 KETEN GÖMLEK DİZE DEK (MENELER)
 
Konya’nın Kafkaslardan göç aldığı yıllarda yakılmış olması kuvvetle muhtemel bir türkümüz… Türkünün farklı şehirlerde “Nineler” diye okunan varyantları da mevcut. Bilindiği gibi Şirvan; Siirt ilimizin bir ilçesidir ayrıca Azerbaycan ve İran’da da aynı isimle şehirler vardır. Azerbaycan’dan veya İran’dan gelen Şirvanlı göçmenlere yakılan bir türkü olabilir.
 
Keten gömlek dize dek  
Gel gidelim bize dek  
Sarılalım yatalım
İlkbahardan güze dek  
   (Aman aman) meneler
   Şirvanlı meneler
   Küp dibine oturmuş
   İnce(e)lekten un eler
 
 Keten gömlek dikili  
 Nerden aldın bu dili  
 Bu dil buranın değil  
 İstanbul’un bir dili  
    (Aman aman) meneler
   Şirvanlı meneler
   Küp dibine oturmuş
   İnce(e)lekten un eler
 
 Keten gömlek getirir  
 Olduk gahir [kahır] götürür  
 Zülüflerin bağlama
 Olduk minnet götürür
   (Aman aman) meneler
   Şirvanlı meneler
   Küp dibine oturmuş
   İnce(e)lekten un eler
      Bugün günlerden sali
      Elinde kiraz dali
      Gören Maşallah desin
      Kimin var böyle yâri
 
Aynı türküyü Mazhar Sakman defterine şöyle yazmıştır;
 
 Kebabı ince doğra
 Geçerken bize uğra
 Benden başka yâr seversen
 Bilinmez derde uğra
            (Aman aman) meneler
            Şirvanlı meneler
            Küp dibine oturmuş
            İnce elekten un eler
 
Keten gömlek dize dek
 Gel gidelim bize dek
 Sarılalım yatalım
 İlkbahardan güze dek
            (Aman aman) meneler
            Şirvanlı meneler
            Küp dibine oturmuş
            İnce elekten un eler
 
 Keten gömlek dikili
 Nerden aldın bu dili
 Bu dil buranın değil
 Yabanların bir dili
            (Aman aman) meneler
            Şirvanlı meneler
            Küp dibine oturmuş
            İnce elekten un eler
 
 
TAHİR SAKMAN

"Gelme Ne Olursun"

ÇIKIP ÇIKIP GELME
 
Söz: Tahir Sakman
Müzik: Doğan Zade
Solist: Hızır Ali Akmeşe
Bağlama: Alper Ekmekçi
Kaval: Yahya Çelebi
 
Hangi masalda kaldıysan…
 
Hangi rüzgârın serin yerinde ürpertilerle… çılgın gecelerin şafaklarında, yalnız türkülere saklanan gözyaşlarında…
 
Kal…
 
Düşme sabahıma, hayallerimi bıraktığım yerlerde, düşlerimi düşürdüğüm sensiz beyaz bulutlar gibi günlerde, kal…
 
Gelme… gelip de beni eski sevdaların ateşine yakma; ben böyle yanmaktan mutluyum…
 
Çıkıp çıkıp gelme; yüz yılda bir gel, kabulümsün…
 
 
 
ÇIKIP ÇIKIP GELME
 
Acılarda ara beni bulursun
Çıkıp çıkıp gelme gelme n'olursun
Yeni bir aşkta teselli olursun
Çıkıp çıkıp gelme gelme n'olursun
 
Yağmur sonrası gökkuşaklarıyla
Gecelerin soğuk bıçaklarıyla
Sevdaların sıcak kucaklarıyla
Çıkıp çıkıp gelme gelme n'olursun
 
Anılarım saklı hepsi derinde
Gecelerin gizli kuytu yerinde
Bugün gelme sakın hatta yarın da
Çıkıp çıkıp gelme gelme n'olursun
 
Yaşananlar bitti yoktur eyvahım
Gücenmedim sana kalmadı ahım
Hatırlatma dünde kalsın günahım
Çıkıp çıkıp gelme gelme n'olursun
 
Kuşlarla uçarak hatta yel olup
Gözündeki yaşla coşan sel olup
Sitemlerim sana bana el olup
Çıkıp çıkıp gelme gelme n'olursun
 
Arama sorma yollarıma durma
Eskisi gibi gözlerinle vurma
Dayanmaz kalbim beni fazla yorma
Çıkıp çıkıp gelme gelme n'olursun
 
TAHİR SAKMAN

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 24 BENİ ŞAD ETMEDİ ŞU ÇARKI FELEK

MAZHAR SAKMAN TÜRKÜ HAZİNESİ 24 BENİ ŞAD ETMEDİ ŞU ÇARKI FELEK

Uzun süredir, orman yangınları, siyasi gerginlikler vs. nedeniyle türkü paylaşımı yapmıyordum ama nereye kadar?

Sonuçta bu türküler tam da bizi anlatıyor:

"Beni şad etmedi şu çarkı felek" derken içimiz acımıyor mu? Ülke insanının büyük bölümünün haleti ruhiyesi tam da türküde anlatılanlar gibi değil mi?

TAHİR SAKMAN

YAŞAMLA ÖLÜMÜN ANLAMI

 YAŞAMLA ÖLÜMÜN ANLAMI 

Büyük usta Rıfat Ilgaz, 2 Temmuz 1993 tarihindeki Sivas katliamından sonra çok üzülür ve "Yaşamla ölümün bir anlamı kalmadı" başlıklı bir yazı kaleme aldıktan sonra yazarlığı bırakma kararı alır. 

Yaşadığınız ülkede, değerinizin bilinmezliğini bir kenara bırakın üstelik yakılıyorsanız ve bu yakılan insanların ülkenin önde gelen sanatçıları, edebiyatçıları olduğunu düşünürseniz... 

Bazen çok düşünmüşümdür; niye yazıyorum, sanat, edebiyat, şiir, müzik niye? Sanat niye var? 

Yaşantımın en anlamsız olduğunu düşündüğüm en  karamsar zamanlarımda bile tutunduğum daldır sanat... Bazen değil çoklukla şiire tutunurum ve yaşam ışıklarını sunar yeniden. 

Sanatı, sanatçıyı yakarsanız... sizin o yaktığınız ateşlerde bile sanatın gücü bin yıllara meydan okuyarak yeşerecek ve ışık olacaktır. 

Üstat, katliamdan 5 gün sonra bu acıyla hayatını yitirir. Üstat, her ne kadar yazmama kararı alsa da eminim yaşasaydı yazmaktan başka çare olmadığını ifade edecekti... 

Çünkü; sanat, edebiyat yaşam kadar değerlidir... 

Aşağıdaki yazı ve fotoğraf Muhlis Akarsu sayfasından alınmıştır, lütfen ibretle okuyunuz... 

TAHİR SAKMAN 

"2 Temmuz 1993 Sivas Katliamı Rıfat Ilgaz’ı çok derinden üzer. Olayların yaşanmasının ardından “Yaşamla Ölümün Bir Anlamı Kalmadı” adlı son bir yazı yazar ve yazarlığı bırakma kararı alır. 

Katliamın acısına sadece beş gün dayanabilir ve 7 Temmuz 1993 günü de bedenen aramızdan ayrılır. Çok yakın dostu olan ve Madımak Oteli’nde hayatını kaybeden Asım Bezirci’nin de yanına defnedilir. 

Usta ismin yazarlığı bıraktığı son yazısı ise şöyledir:

“Yaşamla ölümün bir anlamı kalmadı. Her şey yalama oldu!” Artık hiçbir şeye inanmıyoruz. Yaşama da inanmıyoruz. Artık yaşam yalama oldu. Evden dışarı çıkmamak mı lazım? Bizim aklımız ermez oldu. Asım benim çok eski dostum. Benim için yıllarca çalışıp değerli kitaplar yazan bir yazar. 

Yazar, kitapları yalnız kendisi için yazmaz. Kitaplar birer sevgi derlemeleridir. Asım aylarca yıllarca benimle yattı, kalktı. İyi günlerimde gülmüş; hapishanelerde, kelepçelerde ağlamış. Gözlerinin önünde 81’de kelepçeliyim. Asım yanımda. Türkiye’de, yaşama da ölüme de inanmıyor. Asım Bezirci yaza yaza kayboldu gitti işte. İnsanca yapabileceğimiz tek şey, şimdi Asım’ı saygıyla anmak.” 

Peki ya Nesimi Çimen… Acaba haberleri var mıydı otel önünde toplanan ve oteli yakanların Nesimi’nin ne kadar büyük bir ozan olduğundan, curası ile hümanizm felsefesi yaptığından? Hiç dinlemişler midir Nesimi’nin Barış Güvercini adlı türküsünü…” 

Fotoğraf: Rıfat Ilgaz ve 1993 tarihinde suikaste uğrayarak öldürülen büyük gazeteci Uğur Mumcu ile bir arada. 

Bu paylaşımda konusu geçen ve geçmeyen tüm değerlerimizi büyük özlem ve saygı ile anıyoruz."

ŞİBİDİK TERLİKLE MAYIŞMAK

 

ŞİBİDİK TERLİKLE MAYIŞMAK 

Cehennemin kapılarını açık bırakmışlar... yok, bu benzetmeyi sevmedim, Antalya cennetten bir köşe ve oldukça sıcak... 40 derece civarı seyrediyor... 

Turist sayısı düşük mü bilmiyorum ama Konyaaltı sahili bu aralar daha sakin... Yerli turist mi dediniz, haydi canım siz de, iyi bir karşılık sanki... Anladınız siz! 

Ama bir şey var; ortalık emekli kaynıyor! 

Hani her yıl Alman emeklilerini kıskanırdık ya, ellerinde buz gibi bira şişeleriyle denize karşı keyif çatan! Onlar yok bu sene? 

Şayanı hayret bir şey! 

Bizim Karakayalı Himmet burada! Yarmalı Hüseyin de... Mengeneli, Sedirlerli ne kadar emekli varsa burada! 

Maaşlara... Mayışlara zam gelince hepsi soluğu Antalya'da almış... 

Sıcaktan değil mayışlara yapılan zamdan mayışmışlar. Para yimeye gelmişler meğer... 
Aha vallaha şu ayağında şibidik terlikle... anaa üstelik sarı don giymiş ele güne karşı, hiç utanman mı len! Gonya'da giydiği yün takkayı da atmış tengerlek şapka giymiş... Bak hele bak, bizim Amet bu, vay gidi vay! Gonya'ya dönünce ben sana sorarım! 

Sanırım sıcak başıma geçti... mayışmış kalmış, hülyalara dalmışım... 

Mayışlara zam gelince mayışmışım.. 

Antalya'da tatili uzatmak için alın size bir neden daha: 
Haydi emekliler mayışın gari... 

TAHİR SAKMAN